Zeszyt Nienawidzę Cię, Liv.pool

Kłamstwo powtarzane miliony razy w końcu nabiera sensu i przyjmuje postać prawdy. Czasem czarna prawda, zamienia się w białe kłamstewko, a ono nabiera siły i staje się mroczną intrygą.

Nie szukaj mnie pośród gęstych traw. Znajdź mnie w swoim sercu i otwórz mi bramy do szczęścia.

Pojawiła się w Twoim życiu dość niespodziewanie.
Zburzyła porządek serca, wprowadzając w duszę zamęt.
Była inna.
A może jednak taka sama?
Bo ukrywając się pod maską obojętności nie wnosiła w ten świat nic nowego.
Grała, nienawidziła, a jednak kochała - tylko nie Ciebie.
I gdy gubiła się w labiryncie wspomnień, szukając magicznego klucza do wyjścia, Ty beznamiętnie wpatrywałeś się w ścianę deszczu za oknem.
Czy to prawda, że nigdy nie wiedziałeś jej łez?
Przecież ona tak często płakała nocami...

Ze snem jest jak ze wspomnieniami. Nie pamiętamy dokładnych obrazów, ale wiemy, że dana osoba tam była. Czasami dalibyśmy tak wiele aby do tych chwil wrócić...

Nienawidzę Cię
Moje oczy są ślepe, a mimo to ciągle wyszukują Twojego spojrzenia. Moje dłonie schowane głęboko w kieszeniach szarej bluzy czekają by dotknąć Twej idealnie gładkiej twarzy. Moje serce bije coraz wolniej. Ma dusza rozpada się na tysiące drobnych kawałków, których już nie potrafię ułożyć. Umysł walczy z miłością, ale ewidentnie przegrywa tę walkę. Moje usta, suche i spierzchnięte pragną Twych słodkich pocałunków.
Nienawidzę Cię, rozumiesz?