Zeszyt Nec mortem effugere quisquam nec amorem potest, Metheene

Zatrzasnęły się drzwi
pachnie tobą jeszcze bardziej
krótko ucięta róża

zawieszona na krawędzi
wypełnionej mętną wodą szklanki
po musztardzie

w zakamarkach samej siebie
lekko na palcach
nucę gdy nikt
już nie chce słuchać

nieważne już staje się twoje milczenie
gdy w oczach twych gubię się
ścieżkę przez las wyboistą
wyrównasz

a serce
bić by przestać chciało
nieważne czy bezszelestnie i ciepło
pod powiekami

zamykasz w dłoniach ustach światło
moje
drżą ci dłonie
zimne przykładasz do twarzy
gdy już rozplączę je z twoich włosów
i przesunę palcami po smukłej twarzy

tej nocy nie spadnie śnieg
choć z nosem przyklejonym do szyby
białych świąt wyglądamy

staruszek z opłatkiem w ręku
czeka w oszklonych drzwiach
a w oczach ma tyle wiary
choć nikt się z nim nie przełamie

kobieta ze srebrną wstążką
siwych kosmyków na skroniach
drżącą ręką rozstawia
na pustych miejscach talerze

śmiech dzieci
wyżej dwa piętra
łaskocze wspomnieniem serce
lecz do niej tego wieczoru
jak co dzień
nikt nie przyjedzie

a wokół życzą nam szczęścia
ulice skąpane w neonach
choinka co roku większa
i tylko przy stole serca
brakuje miejsca
dla boga

Nasze wspólne dni
mijające tak szybko
zachody słońca -rozmowy
jedno ciało- jedna dusza..

Twoje oczy mówiły więcej
usta zamknięte pocałunkiem..

Pamiętam Nas..
tańczących w rytm błogiej ciszy
gwiazdy uśmiechające się nieśmiało

unosząc się nad ziemią
odpływałam..
Od nadmiaru szczęścia
wirowałam..

I nagle odszedłeś..
Nie poczułam ostatniego uderzenia serca
ostatniego oddechu na moim płonącym miłością policzku..
Zasnąłeś..

Teraz..
ziemia chłonie
nie znajdę Cię nawet na końcu świata
Tonę w samotności..

I każdej nocy otwieram okno
z nadzieją ,że kiedyś usłyszę Twój cichy szept..

Dla P. 22.XII.2008

kiedy znowu nie mam siły by pamiętać
o kościach ostatecznych
pragnącym mięsa mięsie

pokrywam go farbą
wymyślam nowe imię i wytłumaczenie
niech chłonie zachwyt
udając że słucha i patrzy
kiedy skaczę klaszcząc w dłonie

jakby liczył a nie wiedział
że i tym razem przedwcześnie się nie wyda
zdrada szykowana za plecami
dorastających dni

Nie ma dla mnie miejsca.
Ani tu , ani tam.
Nawet wiatr - nie chce przygarnąć mnie pod swoje skrzydła
A ciemna noc płacze sama nie chce moich łez.
I gdy proszę o mały kącik każdy odwraca się- mówiąc nie ma mnie dla ciebie.
Wiec sama zbuduje sobie świat.. i nigdy nie wpuszczę tam was.

Moją pierwszą myślą po przebudzeniu było: ON ma dzisiaj urodziny. A kiedy kilka godzin później minęliśmy się na ulicy nie byłam w stanie powiedzieć Ci choćby "wszystkiego najlepszego". To, że potrafię oszukiwać Ciebie, nie znaczy, że potrafię oszukać samą siebie. Dużo prościej byłoby wmówić sobie, że wcale Cię już nie kocham. Dla Ciebie to i tak nie ma znaczenia, a mi dużo łatwiej by się żyło.

Głodny uczuć człowiek,
gryzie co popadnie
tylko tyle że niewładnie.
Później niestrawności bokiem wychodzą
bolączką serc ponoć są.

Przy zapomnianym mostku
gdzieś w lesie
nad wyschniętym strumieniem
spotkałem miłość
ona i ja
wtuleni w siebie
niewidoczni
z dala od blichtru miast
i ludzkich osądów
w namiętnym dotyku
chłonęliśmy skradzione chwile ...
a gdy nastała już noc
uwolniliśmy miłosny łańcuch rąk
i pod osłoną gwiazd
rozstaliśmy się
wracając do miejsc
w których zawsze dłuży się czas
właśnie tam
do nie swoich domów...