Zeszyt Myśli- Wyrażanie siebie, Maluka

Tato,
Jedyne wspomnienie,
Cyrk w lato,
Potem cyrk w domu

Tato,
Morze wódki,
Ocean zazdrości,
Mama ma siniaki

Tato,
Wiecznie pijany,
Dom to strach,
Boję się na to patrzeć

Tato,
Jeden gest,
Jedno słowo,
Przytul mnie
Pokochaj mnie

Tato,
Pamiętam,
Pijany,
Nieobecny

Tato,
To piszę ja,
Dorosły,
Mały chłopiec,
Z zapłakanymi oczami,
Wybaczam,
Kocham,
Choć miłości mi brak.

` Stałam naga.
W powietrzu czuć było tylko zapach wczorajszego ciasta.
Upiekłam je dla Ciebie.
Popijałeś je winem.
Zerkając ponętnie w moja stronę.
Gdy zapadł zmrok wiedziałam na co czekasz.
Tylko czekałam kiedy do mnie podejdziesz.
Podszedłeś.
Delikatnie przejechałeś ręką po moim udzie.
Dobrze wiedziałam czego chcesz.
Kazałam Ci czekać.
Czekałeś.
Kiedy w końcu udało Ci się zaciągnąć mnie do łóżka.
Oddałam Ci się cała.
Ale . . .
Nie od razu.
Kazałam Ci czekać.
Czekałeś.
Kiedy w końcu udało Ci się zacząć mnie rozbierać.
Dobrze wiedziałam czego chcesz.
Dałam Ci to.
Ale . . .
Nie od razu.
Kazałam Ci czekać.
Czekałeś.
Kiedy w końcu dostałeś to czego chciałeś.
Dobrze wiedziałam co będzie teraz.
Dałam ci to.
Prawie.
Ale . . .
Nie od razu.
Kazałam Ci czekać.
Czekałeś.
Potem zrobiłam to czego ja chciałam.
Podobało Ci się.
Ostro, namiętnie i co najważniejsze bez zobowiązań.
Kiedy dostałam to czego chciałam.
Dobrze wiedziałam co będzie teraz.
Dałam Ci to.
Prawie.
Ale . . .
Nie od razu.
Kazałam Ci czekać.
Czekałeś.
Gdy już byłeś u celu.
U drzwi.
Nie udało się.
Odszedłeś nad ranem.
Jak planowałeś.
Ale . . .
Nie tak.
Chciałeś odejść.
Pozwoliłam Ci.
Ale . . .
Nie od razu.
Kazałam Ci czekać.
Czekałeś.
Ostatnie co usłyszałeś to pytanie.
`Smakowało Ci ciasto ?
` Wiesz jakie było ?
Z wypływającą z ust krwią.
Konając.
Wybełkotałeś.
` Szarlotka . . . ?

Spóźnialska dziewczyna z Ciao-min
Nie zdążyła krzyknąć, że nie nim mim
Gdy poczuła mięty smak
Daje wskazujący znak
Bo do mima dołączył min team

Tak jak czas... Przeminie dobro i zło.
Tak jak wiatr... Ucichną działa i dzwony.
Tak jak życie... Nastanie ciemność i jasność.
Tak jak zawsze... To wszystko upadnie.

Otul mnie
jedwabiem
swoich ramion...

Otul mnie
kaszmirem
swoich ust...

W ciemności
gdzie
tylko Ty
jesteś
światłem...

Nie
pozwól
nam zgasnąć...

Tacy oni a przy nich ja
Od pierwszego dnia
skazani
Skarżąc się na los
Dzieli daje zabiera
Szyje nie na miarę
Ktoś powiedział: nie narzekać

Życie?

Wrażliwsi zbudują klatki
Za cynizm ich nie opuszczą
I ten pieniądz niewart uwielbienia
Człowiek ten bowiem powiem
Ni cnót ni poświęcenia

Miłość?

Jest i jakby jej nie ma
Serce bijąc milczy nie narzeka
Plaster miodu wrósł w siedzenia
Jakieś wspomnienia
Och! życie ucieka

Uroczy?

W słodkich słowach z wora sypanych
Gestach bliżej mi nieznanych
Bez czynu i sumienia
Człowiek trupiego pokolenia

Ciemność?

Opada kurtyna
O niebo lepiej
Świat malowanych ułanów
Lalek z porcelany
Przeminie teatr epoka
Kukieł bujanych

Każdy człowiek żyje w pewnych, określonych latach, które mają swoją duszę. My, pechowo trafiliśmy teraz na neoliberalizm, który charakteryzuje się złodziejstwem i lekceważeniem człowieka.

Sprawiedliwość
To moment w którym matki nie płaczą, ojcowie nie grożą, dzieci nie pytają, winni nie zaprzeczają.

Samotność
Gdy siedząc gdzieś z boku uświadamiasz sobie, że już wszyscy poszli.