Zeszyt Alai, Grisha

Zabijanie w imię jakiegokolwiek Boga, to tak jakby zabijać się o powietrze - w różnych częściach świata jest nieco inne, ale wszyscy oddychamy nim tak samo.

Na przecięciu dróg komunikacyjnych człowiek zbudował gigantyczne i brzydkie metropolie, gdzie każdy, zamknięty w anonimowym mieszkaniu w budynku nieróżniącym się niczym od innych, absolutnie wierzy, że jest centrum świata i miarą wszechrzeczy.

Zanurzona w duszy,
zadurzona w byciu,
zaintrygowana charakterem,
zafascynowała ciałem,
zakochana w nim.

Samotność sprawia, że stajemy się bardziej surowi dla siebie samych a łagodniejsi dla innych: i jedno, i drugie czyni nasz charakter lepszym.

Samotność z "rozsądku" jest dobra tylko dla naszego umysłu, dla duszy zaś konaniem w agonii.

Więc jak się szuka pokrewnej duszy w tłumie?
Cóż...
Po pierwsze, potrzebny jest tłum.