Zeszyt 22222, beti7474

Są dni kiedy mam ochotę przestać zaciskać zęby i udawać, że wszystko jest dobrze. Mam ochotę usiąść, posłuchać tej dołującej muzyki i ryczec w niebogłosy. Nie jestem ze stali i zdarza mi się tęsknić za przeszłością. Nie tylko za Tobą, a za wszystkim co było kiedyś. Teraz jest wszystko jakby tysiąc razy trudniejsze i czasem sobie nie radzę. Ile jeszcze przeszkód stanie mi na drodze do szczęścia? Ile razy jeszcze będę upadać?

Aleksandra.

Na odległość moich zmysłów
bądź zawsze gdy tylko tego zapragnę......
Chciałbym abyś mnie odwiedziła we śnie
Chcę czuć Twoją obecność
Chcę słyszeć Twój oddech
czuje że oddech mi przyspiesza i ciało drży
na samą myśl o tym.....
co za chwilę się może wydarzyć
...dotknij mnie swoją dłonią delikatną
Twój dotyk niczym pieszczota
przeniknie mnie całego
Twój szept
sprawi ze zapragnę cię
...tu i teraz ciebie chcę
chce ciebie mieć by móc...
dopieszczać każdy Twój kawałek ciała
chce by nasze oczy
w pogoni za rozkoszą się spotkały
chce czuć cię całą przy swoim ciele
chcę by taka to była nasza mowa
bez słów tym razem ułożona
i tak w milczeniu dojdziemy do spełnienia
a zaraz po tym obudzimy się
a nasze ciała zlane potem
jak byśmy wyszli spod prysznica
razem w myślach i snach
a jednak osobno
bo ja tu a Ty tam....

01.14
10.01.2015

றiℓℓ...

Najciężej jest wieczorami… Chciałabym się przed kimś otworzyć, wypłakać w ramię i powiedzieć “ja też mam problemy!”… I znów dociera do mnie, że jestem sama z moimi kłopotami… Tłumię emocje, ukrywam strach, chowam smutek by pokazać, że wszystko jest w porządku. Że nic się nie dzieje. Chyba doszłam do perfekcji w zakładaniu maski z uśmiechem…. Tłumiąc w sobie wszystkie negatywne uczucia moja dusza krzyczy… Tak, w tym momencie mam ochotę krzyczeć, tak głośno by wszyscy usłyszeli w końcu, jak wiele mi do szczęścia brakuje, że smutek ogarnia moje myśli, że już nie pamiętam jak to jest tańczyć w letnim deszczu z uśmiechem na twarzy…
Moja dusza jest czarna, smutna i zła…

czego mi brak? - Wszystkiego. Rozmów z nim, jego opowieści o tym, jak minął dzień. Brak mi jego chropawego ciemnego głosu, śmiechu, smsów na dzień dobry i dobranoc. Brak mi jego ciemnych pełnych miłości oczu i zapachu włosów i smaku oddechu. Brak mi wszystkiego. Brak mi poczucia jego istnienia, bo lepiej się czułam wiedząc, że on istnieje, że ktoś taki jak on istnieje. Przede wszystkim brak mi chyba tego, że wiedziałam, że znowu go zobaczę. Zawsze myślałam, że znowu go zobaczę..

Wszystko co miałem i co uzbierałem do tej pory
życie,
rodzina,
przyjaciele,
myśli,
uczucia,
bicie serca,
oddech...
zapakowałem ładnie w pudełko i dałem je Tobie.
Bez klucza, kłódki, szyfru ani hasła
chciałem, żebyś się poczuła,
że nie mam nic do ukrycia, że wszystko stoi otworem.

Za szybko zaufałem, za szybko uwierzyłem, za głęboko wpadłem.
Jak zwykle...
ale to było silniejsze ode mnie,
nie mogłem się powstrzymać, żeby Ci o czymś nie powiedzieć
czegoś zrobić.
I jak zwykle miałaś racje
zbyt łatwowierny.
Ale pociesze Ciebie
byłaś jedyna osobą,
dla której zapakowałem życie w pudełko
i oddałem je bez żadnych wątpliwości, zmartwień
w ręce,
które chciałbym aby dotykały mnie już zawsze.
W tym pudełku było wszystko,
mój charakter,
to co będę robił, moje plany,
moje wspomnienia,
łzy,
śmiech.
Dzieliłem się z Tobą wszystkim,
były tam też moje błędy, klęski, złość.

Ale po pewnym czasie,
to już nie było moje pudełko w Twoich rękach
tylko Twoje pudełko w moim życiu,
bo zapomniałaś jednej
najważniejszej rzeczy, że wszystko co robiłem
robiłem dla Ciebie.

Nikomu więcej, nie oddam już swojego pudełka.

Dzieli nas szelest skrzydeł
Co szumią poza zmysłami
I dźwięki modlitw bez słów
Wznoszących się z mgłami o świcie

Zawieszeni w dwóch różnych światach
A jednak się przenikamy
Dotykając tych samych gwiazd
Niewidzialnymi rzęsami

Mijajmy się niepostrzeżenie
Snując się w samotne wieczory
Przez dziwnie znajome ulice

Płakałam nocą,
sama nie wiem dlaczego,
ból przeszywał me serce,
myśli krążyły w nicości.
Żal wielki ogarnął mnie,
po utraconym, ale czym?
sama nie wiem.
Myśli moje wracały w przeszłość,
w ten zapomniany przeze mnie czas,
i błądzą bez celu,
wśród ciemnych rozdroży,
szukały daremnie
nadchodzącego nowego dnia.

I rzeczywiście- to wszystko jest za nami. Za nami łzy rozłąki, trudy podejmowania decyzji, przekonywanie się do siebie na powrót. Za nami nieokiełznana tęsknota, która kazała nam znaleźć się jak najprędzej obok siebie i za nami ulga jaką odetchnęliśmy, kiedy się tak w końcu stało.

wyrwałeś mi serce , a teraz przychodzisz i mówisz , że nie było innego wyjścia i , że mnie kochasz , bo tylko kochać potrafisz i , że nażarłeś się nim do syta i chcesz mi teraz oddać swoje . jeśli zostaniesz jeszcze chwilę , rozsypię się .

Otwórz mnie. Rozepnij. Weź mnie. Nie tak delikatnie, tylko z siłą taką, co boli. Weź mnie. Nie tak powoli. Rozerwij. Niech się coś dziać zacznie. Wedrzyj się i tam zostań.

przeróbka.