Zeszyt ., wiśnia

...tak pewna swych racji podjęłam decyzje. Lecz to miłość była. Teraz za późno.
Wyrzuce serce w zimny staw i wyrzeknę się miłości.
Jeśli nie ty to nikt inny..

` za kim najbardziej tęsknisz ..?
~ ... hmm Tęsknie za ludźmi którzy nauczyli mnie żyć .
` jak to nauczyli Żyć ..? przecież każdy to potrafi. ..
~ ja nie potrafiłam . Na szczęście spotkałam na drodze wspaniałych ludzi, którzy pokazali mi jak się śmiać,kochać, jak czuć się szczęśliwą ..
` ..to pewnie nauczyli Cię też i płakać..
~ nie płakać nauczyłam się sama ... wtedy gdy odeszli bez słowa pożegnania ..

Często śni mi się porcelanowa lalka.
Wpatruje się we mnie szklanym wzrokiem.
Chce mi coś powiedzieć ale nie może...
Jeszcze chwila... czekam aż przemówi. Już... a jednak nie, coś odcina jej głowe... za późno.

Wielu ludzi nic nie mówi o tym co w głowie im siedzi, nawet po sobie nie dają poznać.
Później dowiadujemy się kładąc kwiaty na grób, że było coś nie tak.
Miej oczy otwarte, możesz uratować komuś życie. Obojętność zabija.

`..kiedyś ktoś mnie zapytał : Co dla ciebie w życiu jest najtrudniejsze?
Odpowiedzialam , że nie wiem.Że chyba nie ma takiej rzeczy. Teraz juz umiem odpowiedziec na to pytanie. Gdy dziś mnie zapytacie Co jest dla mnie najtrudniejsze, odpowiem :
-Najtrudniej w życiu patrzeć jest w oczy ukochanej osoby i widzieć pustkę. Zupełne nic. Obojętność , zero tęsknoty. Najtrudniej czuć że się ją kocha cała sobą i wiedzieć że bez niej nie można żyć ale ona bez ciebie jest szczęśliwa. Najtrudniej kochac bez wzajemności...`

Tak. Tak bym odpowiedziała.

Promienie słoneczne zastukały do jego okna tuż po godzinie 5. On leniwie wstał z łóżka i skierował swoje kroki do kuchni. Kawa. To było to czego potrzebował do przebudzenia. Duża dawka kofeiny. Nastawił więc wodę, a sam udał się w stronę balkonu. Oparł łokcie o balustradę wsłuchując się w muzykę morza. Przymknął oczy. Rześkie powietrze oplatało jego ciało. A on dawał unieś się emocją, jakie tkwiły wewnątrz niego. Gdzieś w zakamarkach serca, być może na samym jego dnie, poczuł tęsknotę. Owa dama rzadko go nachodziła. Lecz dziś jej odwiedziny były czymś zupełnie innym. Zasiała w nim obraz pustki. Samotności. Starości, która uszyta była z nieszczęścia i cierpienia. Oraz fałszywych przyjaciół, dla których nie liczyło się nic więcej oprócz pieniędzy. Otworzył oczy. Gdyby ktoś na niego teraz patrzył, zobaczyłby w nich niepokój. Po jego twarzy przebiegła zmarszczka strachu. A jego ciało pokryła gęsia skórka. Przez jego myśli przebiegło jedno słowo. Pulsujące. Wywołujące w nim poczucie zagubienia i lęku. Nie dające się racjonalnie wytłumaczyć. Porzucone przez niego kilka dobrych lat temu... Miłość.

Każdy widzi uśmiech na mojej twarzy i myśli, że jestem szczęśliwa.
Dlaczego tylko nieliczni potrafią zaglądnąć w głąb mojej duszy?
Tam jestem prawdziwa...
... smutna i samotna :(

Zawsze byłam tą zwariowaną.
Ty wybierałeś kolor, ale to ja kolorowałam nim nasze życie.
Ty byłeś tym mądrym, cichym...
To ja byłam ogniem, ale Ty byłeś dla mnie wodą.. ukojeniem, wtedy, teraz, zawsze...
Zawsze wiedziałeś co najlepsze, ja byłam żywiołem gnającym hen przed siebie.
Gdy nasz świat zrobił się dla mnie zbyt mały...
Odeszłam...
Zrobiłam kilka kroków w przód...
Czekałam aż złapiesz mnie za rękę...
Powiesz: Zostań...
Myślałam że mnie kochasz.
To ja byłam tym niespokojnym dzieckiem,
Miałeś mnie wtedy chwycić za rękę.. To Ty byłeś tym mądrym...
Przepraszam.

Czasami odchodzimy bo nam nie zależy..
Czasami bo zbyt mocno kochamy.

Kocham Cię, ale nigdy Ci tego nie powiem.
Taka jest cena naszych błędów.
Przepraszam.

Jestem nie spokojny,
obracam się z boku na bok,
czegoś mi brakuje.
Snu, tak snu mi brakuje....
nie nie snu, Jej mi brakuje.
Znowu dziś nie usłyszałem dobranoc,
oczy otwarte, pieką, załzawione, chcą się zamknąć, ale nie pozwalam...
Jak długo to będzie trwało, stale sam,
nie mogę się przytulić, nie mogę pocałować na dobranoc, nie mogę za nużyć swoich
dłoni w jej włosy, aby Ją pogłaskać,
poczuć jej delikatność, przeczesać delikatnie palcami jej włosy.
Wiem, że lubi takie pieszczoty,
a ja zaś moge je okazać, dać,
ale nie mogę, bo jej nie ma.
Jak długo to będzie trwało, stale sypiam sam.
Nie chodzi mi o akt seksualny,
ale o malutkie, delikatne przytulenie się, zagłębić się w jej ramionach,
poczuć jej ciepło,
jej bicie serca, jej zapach, jej delikatną, jedwabną skóre, jej oddech.
Poczuć się bezpieczny w jej ramionach, doceniony, szanowany, kochany.
Jak długo to będzie trwało, stale sam...