Zeszyt !, kakunia_21

Nie jest sztuką wygrać w dyskusji na argumenty.
Zwycięzcą ten, kto choć przez moment da do myślenia swemu rozmówcy.

Codziennie wracam do źródła słów w labiryncie życia,
które być może są drogowskazem dotyczącego wspólnego jutra...

Czasami zastanawiam się ile człowiek jest w stanie znieść, ile ciężaru unieść na swych barkach, zanim upadnie. Ile cierpień potrafi wziąć na siebie jego serce, zanim w samotności pęknie, jak pęka szyba osłabiona nową rysą, zostawiając ból, bo przecież odgłos pękającego serca, to najsmutniejsza melodia świata..

Nienawidzę tego uczucia, kiedy mimo tego jak bardzo bym chciała, mimo tego czego bym nie zrobiła, nie jestem w stanie pomóc najbliższej mi osobie, gdy cierpi i jest smutna..

Tak naprawdę to nie jest Moja wina, tylko Twoja.
Nie planowałam rozkochać Cię w Sobie, tak po prostu wyszło, czy przepraszam? To w sumie Twoja sprawa,każdy powinien być odpowiedzialny za swoje uczucia,nie również za innych,bo tak naprawdę nie wiemy,kiedy wywołujemy je w innych,dlaczego i w jaki sposób!

Bartlomiej Van Kalisz