tak właściwie nie jest to wiersz, lecz piosenka. Jest to pierwszy tekst, który wyszedł z pod mojego pióra, dlatego proszę o wyrozumiałość:

Ref: Panie Jezu, proszę Cię!
Bądź ze mną w każdy czas
Za rękę zawsze trzymaj mnie
i prowadź przez ten ciemny las

1. Bo upadam miejscami
i ciało swe kaleczę
lecz wiem kochany Jezu
że krzyż się za mną wlecze
Chcę cierpieć dla Ciebie
jak Ty cierpiałeś dla mnie
Bądź dla nas więc ochroną
w trudach życia - Panie!

Ref:...

2. Gdy oczy se obmywam
i przymykam przed słońcem
pamiętam drogi Boże, że jesteś moim ojcem
i chociaż droga długa, to wiem, że ją przebędę
bo póki mam Cię w sercu
Ty zawsze ze mną będziesz.

Ref:....

3. Tak na koniec mej modlitwy
wyznać szczerze pragnę
czasem Cię nie rozumiem
lecz w dalszym ciągu pragnę
Dziękuję Duchu Swięty
za dar mądrości mojej
bo mogą Ciebie wielbić
powyższe słowa owe.

Nie mam pretensji do Boga. Mam pretensje do samej siebie, bo nie wykorzystałam szansy, którą on mi dał.

Ten ucisk w naszym wnętrzu, gdy patrząc na wszystko z perspektywy czasy chcielibyśmy dać tak wiele, by go cofnąć.

Czasem czuję się tak, że czytając jakiś cytat potrafię znaleźć w nim cząstkę sytuacji, w której się znajduję mimo, iż tak bardzo od niej odbiega. Czy to oznacza, że szukam wytłumaczenia na nękające mnie problemy i pocieszenia?