Twórczość, wyzwolona

Twierdzą kobiety jest jej ciało
choć dziś takich pań już mało
Włóczą się nim rozkojarzone
później głoszą - że zhańbione
W poszukiwaniu miłości
oddają się po całości

Pozbywając się zazdrości
idę drogą ku poznania miłości
Z człowiekiem niedoskonałym
dla mnie wytrwałym

Mieszając swe życie i Boga
pokazuje,gdzie i ma droga
Jak kroczyć na szczęście spoglądając
przy okazji innych kochając

I obyście i Wy odnaleźli swoje szczęście z wiarą w drugiego człowieka mając wzorce w stwórcy.
Wesołych świąt cytatowicze :)

Oportunizm wobec wiary i Boga kładzie kłody pod nasze doskonałe życie.
Zwrot ku duchowości pozwala zrozumieć nasze błędy jak i wyrozumiale traktować nasze niedoskonałości.

Za ciasne serce
by rozwinąć jego kształt
w tumanach własnych absurdów
niedoskonałości się piętrzą

Za każdym razem winy
podjąć nie należy
nasze ego się nie sponiewierzy
Otchłanią ego zaprzeczy

Im dłużej szukamy
tym trudniej znaleźć
swej niedoskonałości plan
tkwiąc po uszy w racji stan

Ile razy wokół cierpieli
wszyscy mną winni
Dziś otworzę oczy
rzeknę - nie powinni

Każdy ranił po kolei
moimi myślami i obawami
W końcu się obejrzałam
ale już nic nie miałam

Słowa wypluwamy , które jadem gryzą .
W jednej chwili możemy nimi zabić , przy okazji swą słuszność udowadniając .

I czasami jest tak , że ochłonąwszy z wrażeń - żałujemy .
Na nic jednak żal , gdy ktoś nie chce usłyszeć przeprosin , bo zbyt długo z nimi zwlekaliśmy.

Czy facet , czy kobieta
Wie , że seks to podnieta
Lecz smakowanie go na lewo czy prawo
Wychodzi zawsze kulawo
Więc trzymajcie chuć na wodzy
Bo wartością swą będziecie ubodzy

Gdy ktoś odchodzi , nigdy już nie zbudujesz na nowo piękna ciepła , fascynacji , miłości w tej czystej formie pierwszego związku .
Później następuje substytut czegoś na kształt tego co utraciliśmy , przy okazji nieświadomie raniąc niewinną osobę.
To taki zawał uczuciowy naszego serca . Niby bije i ma się świetnie , zregenorowane czasem.
Nadal jednak to chore serce.