Twórczość, wrzos

łopoczą lata
rzucone
na wiatr

eksplodują
jednoznaczne
płótnem nieba

zapisuję strony
gdzie gaśnie
słońce na rękach

rozproszona
wśród
dni

rozwija
żagle
chmur

ujarzmia
odległe
spojrzenia

słyszę
świat
bólu

autystycznie
bez
widoku

na
ukojenie
człowieka

dotykam
dłoni
świtaniem

zazieleniając
okna
herbatą

rozwiana
wiatrem
donikąd

listem
pomiędzy
ustami

bliskością
słów
zdarzeni

usypiemy
klepsydry
wspomnień

datami
opadłych
dni

przenikać
chłód
dłoni

zanim
zaśniemy
bezdomni

przemilcz
tłum
życia

z siebie
szukaniem
człowieka

bardziej
wiecznością
moją

wracam
odkąd
bywasz

rozkładam
papierowe
słowa

kochając
tak
niewiele

spaceruj
mnie
dreszczem

świat
marzeń
wydobywając

odbiciem
pomiędzy
rzęsami

zapuszczając korzenie

w nić nocy
wplataj
milczenie

gdy
stąpasz
ostrożnie

chłodem
sięgają
do oczu

duszy

przekwitasz
mi życie
bez polotu

wspinasz się
pod nogi
kolorem

cieniem
razisz ulice
do granic

słońca