Prawdziwe dobro
To nie srebro, ani złoto.
Tylko ta mała biała kropka, pośród czerni.
Albo jak kto woli, oaza pośrodku pustyni.
W końcu życie, pośród bezkresnego kosmosu.
Ta kropka, Matką Ziemią przez nas ludzi zwana...
Na podobieństwo stworzony,
Niemal lustrzane odbicie kropli wody.
Jednak po pierwszym grzechu,
Staliśmy się jak płatki śniegu.
Gdzie każdy każdemu podobny,
Lecz zarazem innym każdy.
Z jaskrawego ego, pozostały odcienie szarości,
Gdzie człowiek podatny od czerni do białości.
Noworodek nie rodzi się zły,
Ziarno jednak, głęboko w nas tkwi.
Wolna wola jest od tego, Ty wybierasz które ego,
Przechyli szalę Sprawiedliwego Sędziego.
Który sądzi lud swój, według uczynków jego.
To jak w Yin i Yang.
Nieustannie krążymy, ucząc się na błędach,
Lub odwrotnie, staczamy się na dno.
Widać taka nasza ludzka dola,
Lecz róbmy tak, by dobroć przeważyła.
