"Odbicie"

Stoję przed lustrem,
widzę tam kogoś...
Kogoś, kogo chyba poznałam...
Kogoś, kto marzy o choć jednym oddechu,
o jednej iskierce wyczekanej
słodyczy.

Wtem coś się dzieje.
Nie widzę juz siebie!
Szkło połamane...
Ja połamana...
Szklana drzazga wbija się w serce,
bólem dotyka nawet mej
duszy...

Czy to moja wina?
Ja tylko stałam i...
Patrzyłam z niechęcią
na tę znajomą sylwetkę,
obok której wciąż
nikogo nie było.

Może to pustka przełamała
ostatnią złotą tarczę
nadzei.

Jej już nie ma.
Czy ja więc jestem?
Czy mogę posklejać lustro samej
siebie?
Czy mam szansę zobaczyć
w sobie "to coś",
czego jeszcze nikt
nie był w stanie zauważyć?

Czy Feniks jest w stanie jeszcze
rozpalić me serce?
Czy może sprawić, że
pokocham samą siebie?
Czy może doszczętnie sprawi,
że spłonę razem z nim?