Twórczość, vrtvr

Jesień. Południe. W końcu ładna pogoda. W końcu znajduję czas na to, żeby odezwać się, żeby przekazać wszystkim pustym stronom, że jeszcze żyję, że może już nie walczę, ale że jeszcze oddycham, że jeszcze serce bije i że tkwię w zmęczeniu, choć przestałem biec. Przestałem starać się o płuca, o czystość płuc, o każdy oddech i o to, by ten oddech rzeczywiście miał sens- napędzał całą gospodarkę, miliony sprytnych i aktywnych komóreczek, które jeszcze chcą, jeszcze pragną, jeszcze katują i, choć milczę nieustannie, krzyczą, że jesteśmy jednością i że po co jesteśmy tu jeśli nie po to, żeby być. Nieustannie biję się w pierś, bo krew płynie, a ja stoję w miejscu i z całą pewnością sprzeczność ta objawia się [...]