Twórczość, vikkka

w samotnej celi rozprawiam modły
wzrok pusty jakże dusze nabrały boju
okrycie me nędzne w ręku chusteczka czerwona
pachnie sadem Adama
splata me usta woń z raju
śpiewem cichutkim łzami okaleczona
by u bram gołąb cnotliwszą przybrał mą drogę
by uniósł w niebiosa me zielone oczęta
nędzarkę wolności uczynił hartowną
i w darze radości nie skąpił

zasiadłam przy stercie połamanych krzeseł

nogi trzęsły się by głos nie uszedł
niechciane jak małe dziecię
bez buntu
nadziei
okaleczone jak nie jeden człowiek
obojętność
w nas zastyga
wychodząc
jakby na pożegnanie
szeptały
oddamy ci serce...

słonko wysoko nade mną
płaszczy się twarz ze szlochem
zbliż czoło martwe od słów
zaśpiewam ci
oj dała bym ci dała...
pustą kartkę by zacząć od nowa
malował byś kwiaty znaczące
rozsypywał buziaczki gorące
lecz czas burzę i grzmoty przywołał
by ustrzec
naiwność
w cisze wtopił łzy
lodem zmroził
wraz z płatkami róż
palcem pogroził

zawracaj z tej drogi dziewczyno
nie widzisz jak śmieją się ino
w uliczkach już pajęczyny sieci
gadają o tym dzieci
brak ci umiaru i ładu
obyś nie dostała zawału
policz wszystkie za i przeciw
segreguj śmieci
idąc już popijasz łyk zimnej wody

dodając ochłody
nie tracąc mowy

ciało już miewa amory
cieszy się że wystroi
rozgląda w nadziei przed światem

gorsze to lepsze
miej to za pasem

nie stawiaj pytań nad nimi
usiądź wygodnie

by stroić miny
życie komedia nie znana
więc zatańcz kochana

rytm kroki poprowadzi
nie tylko do rana
a ty ciągle zaspana

ciągle zaspana

wiatrem kołysane
pochylone upadłe i te w górę się pnące
nasze ulotne słowa myśli
potęgują stają się nieznośne
podróżujące echo
przynosi troski marzenia
i inne słabostki
w niewolę je zabieramy
a potem sortuje je niewidzialna ręka
przenosi na poszczególne piętra
czasem niespodziewanie
zatrzymuje się gość
w jego zamyśle robimy stop
by uniósł wzrok
w milczeniu
zachwycony

Jak by pomóc
jak z nim biec
spieszę krokiem
wolniej potem
słabnie wzrok
mały brzdąc
prowadzi za rękę

nie lękam się
śmierci
sens życia puka
do mnie
dodaje mi chęci
cichutko wsłuchuję
się w kroki wybranej
mej drogi
ciemne chmury
odsłoniły błękity
by uraczyć słowami
"Mała blądyneczko"
teraz wiesz że żyjesz
trać rozum i serce
zostaw w podzięce
twe ciepłe ręce..

teraz jestem tu
daleko
ty czekasz na mnie
wspominam nasze igraszki
ta rozłąka powoduje
że nocą rozkwita łąka
widzę jak naguśka zbierasz
kwiaty
po czym kładziesz się
w trawie
twe aksamitne ciało jest
mokre od wiosennej rosy
podchodzę do ciebie i
swym dotykiem rąk ust
sprawiam że
wijesz się i wyginasz
odpływasz w dal
gdzie siódme niebo
jak łania odkrywasz
nowe doznania
gdy jestem przy tobie świat
ma całkiem inny smak
życie nabiera barw
odległość która
nas teraz dzieli
nie znaczy nic
bo mamy siebie
jesteśmy
trwamy
będziemy

w nasze okna noc zajrzała
gwiazdy jasno świecą na niebie
chcę byś przy mnie teraz była
i bardzo tęsknię do ciebie

teraz jestem daleko
los pchnął mnie w świat dziki
lecz kiedy przymknę jedno oko
drugim widzę twej twarzy promyki

do mnie rzadko się odzywasz
twej wiadomości czekam jak zbawienia
ty ciągle o mnie zapominasz
straszny jest ten stan zapomnienia

lecz jutro gdy słońce wstanie
ogarnę to co duszę w sobie
zrobię wszystko co jestem w stanie
by bardzo szybko być przy tobie

Kocham Cię

(ten wiersz jest dedykowany dla mnie)

jeden dzień w mym zamyśle świeci słońce
drugi podszczypuje w pupcie zachód słońca
maluje seksi kręgi
otacza aurę czerwonymi smugami
zabranych z niebios
i nic nie mów
tylko tańczmy układ nasz
my go znamy
baranki wokół nas
haleczka w nie ubrana
liczysz wdrapujesz się
każdej nocy mi ciebie brak
kręci mnie ta twoja wada
jesteś dla mnie jak poezja
czarujesz me blade usta
wilcze wycie sięga gwiazd
gasnę z porankiem zmęczona wtulona
ogień tli przy ognisku
nie ostatni raz

Nie zapominam mój kochany
chwile splatały mnie na trawie
wpatrzona w niebo
obłoki wiją kształtny obraz nasz

potem chwilę
zajrzałam do ogródka
tu jestem taka malutka
wpatruje się kiełki maciupeńkie
wspominając naszą przystań
dziś w górę serca
bo siebie mamy

i znów to zapomnienie
ten stan kiedy nie pamiętasz
o mnie
o tym że jestem
jestem gdzieś daleko
że myślę
że tęsknię
o tym że czekam na
ciepłe słowo
na każdą wiadomość
w tym stanie mam wrażenie
że tylko o mnie
zapominasz
a mówisz że jestem na
pierwszym planie
Daj mi w końcu tego
stanu przekonanie
powiedz szczerze kiedy
to się stanie
boję się że przyjdzie
dzień
że zapomnisz że jestem
że żyję
że cię kocham
i istnieję

(ten wiersz też nie jest mój, jest adresowany do mnie)