Twórczość, thereisareasonwhy

Drogi,
Znów piszę do Ciebie, bo jesteś zbyt blisko.
Bo pojawił się ktoś, kto przyćmił Ciebie, gdy pozwoliłam sobie zapomnieć.
I wtedy pojawiłeś się znowu. Niczym odmęt czasu, sen, który nigdy nie miał się spełnić.
I nie wiem, co myśleć, co robić, co czuć i do czego zmierzać.
Byłam zajęta innymi myślami, błaganiem o lepszą przyszłość...
Ale przybyłeś. W dwóch słowach. Spotkajmy się.
Jak mogłabym odmówić.
Moje serce w milionie kawałków.
Moja dusza.
Moja dusza zawsze...
... na zawsze będzie Twoja.

Reason.

Spojrzeć w świt tuż po zmroku
Zagiąć przestrzeń przed czasem
Spotkać obcych w swym domu
I Ciebie
Czasem

Patrzeć w te oczy zielone
W góry pójść poza lasem
Słyszeć cichy śmiech gromu
I Ciebie
Czasem

Jesteś niczym Hikaru
Nad planszą śmiejesz się basem
Lecz ja wciąż nie widzę przełomu
Jak Ciebie
Czasem

Więc marznę bosakiem na trawie
I grę moją kończę dziś pasem
Nie mówiąc nic o tym nikomu
Wciąż pragnę Ciebie.
Czasem.

Kochajmy siebie. Sami się rodziliśmy, sami dotrzemy do końca. Konsumcjonizm niech nie będzie dla nas ważniejszy od poezji. Płaczmy i śmiejmy się jak opętani. Nigdy nie czujmy się niewarci dzisiejszego świata. Oni nie znają tego uczucia, tego fragmentu rzeczywistości, o którym mówi Miłoszewski. Nie wolno nam pisać z przymusu. To Boska Iskra, to natchnienie, to zrozumienie, to łzy, których nie możemy dać sobie odebrać. Żadne pieniądze, kariera, poważanie nie dają tego, co ona nam daje. Dla niej Norwid oddał życie w samotności, a jednak nigdy nie był sam. Tylko wtedy jesteśmy sobą naprawdę, gdy oddajemy się temu, co tkwi w nas najgłębiej. Nie zabijajcie się. Nie czekajcie na akceptację.
Drodzy, jesteście wartością samą w sobie.
Jesteście tym, co odróżnia nas od wszystkich innych zwierząt.
Jesteście kwintesencją abstrakcyjnego myślenia.
Pamiętajcie.
Pamiętajcie zawsze, gdy w kieszeni otwiera się nóż, a czas przysypuje się przez palce.

Drogi,
Choć od dawna jesteś tylko cieniem, dziś wróciło wspomnienie o Tobie. Było podmuchem mroźnego wiatru, widokiem ptaków zmierzających na południe.
Niczym wszystko, co było.
Co z dymu przerodziło się w kształt przyszłości.
Wciąż płyniemy. Chwytamy fale życia. I wiem, że nie możemy życzyć sobie źle.
Może pewnego dnia będziemy płynąć obok siebie.
Miłość nie przemija, gdy powiemy sobie by minęła. Nie oddala się, gdy chcemy ją odepchnąć
Będzie trwała zawsze.
W tym zapachu letniego wiatru. Dźwięku skrzypiec, które wspólnie usłyszeliśmy po raz pierwszy.
Miną kolejne lata. Kolejni ludzie będą dla nas najważniejsi. Z każdym rokiem będziemy starsi i nigdy więcej nie złapiemy się za ręce.
A jednak wiem. Jestem tego pewna.
Mimo że inne dłonie, które uwielbiam, przesuwają się po mojej skórze. Serce można dzielić wiele razy.
Duszę oddać tylko raz.
Zapukaj, zawsze tutaj będzie.

Twoja,
Reason.

Smugi wiatru
Zwroty snów
Taniec nad przepaścią
Te rzeczy
Zanim odejdę
Chcę przeżyć z Tobą
Budzisz mnie
zmywasz cień
w znikające dni
suszysz łzy
nieuronione

To Ty

Jesteś powodem.

Z nią
Myśli wspaniałe
Cisza przed burzą
Zrozumienie treści
Ta która rozumie przestrzeń
Wkrótce przyjdzie czas
By wyjść z podziemia
Z kochanką o północy.

Drogi,

I choć myślami wiele już razy byłam z Tobą i pragnęłam tylko Ciebie, wiem, że nie wrócisz do tej chwili kiedy też byleś ze mną. Wciąż woń powietrza przypomina myśl o Tobie. Nie byłam Ciebie warta nawet w sekundzie minionego życia. Było ich wielu, w każdym z nich szukałam Ciebie. Jestem i nie czekam. Nie ma już na kogo.

Wyśmiewałam tych, którzy mówili, że prawdziwą miłość spotkasz tylko raz w życiu. A teraz modlę się do tamtego czasu, kiedy byłeś na mnie gotów, a ja bałam się zmiany tak bardzo, że nie dałam szans uczuciu które tkwiło we mnie niczym wieczność. Dziś wiem, że kochałam Cię do szaleństwa i że zniszczyłam nas zanim do nas doszło. Wszystko się zmienia. Ja też się zmieniłam. I dorosłam do Ciebie, kiedy było już za późno. Jedna rozmowa zmieniła moje życie. Potem była tylko pustka.

Zbierz tę miłość. Tę do grobowej deski, tę która nie mija, choć minęło już tak wiele. Nadal trzymasz mnie przy życiu, choć już nawet o tym nie wiesz. Oddalam Ci wolność. Stawałam się żałosna. Ale to nie może minąć. Nie minie, dopóki powietrze będzie miało zapach…
… myśli o Tobie.

Twoja,
Reason

Przytłacza, budzi, znaczy, rozumie, wybacza, kocha i nienawidzi.
Słowo, obraz, muzyka.
Gra
Płynie
Štukka

Ta
co w nas samych

Kreuje wielokropki

słowa nie mieszczą myśli
co w nieuczesanej głowie
zbierają kurz na półeczkach
w kątach umysłu skłębione

Pomieścić wszystko potrafią,
uczucie, spojrzenie, marzenia
litery kaligrafują
tajemną formę zdarzenia

bo każde uczucie zgnębione
u progu trwa zapomnienia
dopóki go nie wypowiem
jest słowo warunkiem istnienia

Gwiazdy nade mną, ziemia pod Tobą
Jesteśmy jakby tą samą osobą.
Z poczuciem tęsknoty, w baraku ukojenia
Sucha Twa ziemia, zimna ma ziemia
Słów powiedzianych czasem zbyt wiele
Skamlemy razem - swoi przyjaciele
O tym co stratą, gdy ze sobą gracie
O tym czego chcecie, o tym co macie
Jak kto w tęsknocie przeżywa swą stratę
O tym, że miłość kończy sie szach-matem
Zapamiętajmy, ku swojej przestrodze
Żeby tych wspomnień nie pozostawiać trwodze
Nic nie trwa wiecznie, nie złapiesz wieczności
W cichym zmierzchu światła
Straty cisza
Rośnie

Jesteśmy myślą w niewystarczalności naszego języka. Świadomością, niezrozumianą pulą ukrytych impulsów. W teatrze społecznego życia zakładamy goffmanowskie maski. Chciałabym poznać choć jednego człowieka na poziomie jestestwa, nie na poziomie bytu. Jak wiele ukrywasz za kurtyną własnych zmysłów...

To nikogo nie obchodzi.

Gdy okrywamy kosmos, tyle w nas jest do odkrycia.
Świadomość, choć to za małe słowo, jest cudem.
Ludzkość, choć siebie nie zna, jest granicą dla życia.