Twórczość, The End

Kiedyś Cię zaprosiłem,
do swego małego świata,
tak bardzo się myliłem,
bo zaprosiłem kata.

Wierzyłem w Twoje słowa,
oddałem swoje życie,
stracona moja głowa,
pogrążona w niebycie.

Na Twojej krótkiej smyczy,
chodziłem jak niewolnik,
kazałaś spać na pryczy,
harować niczym rolnik.

Wszędzie siałem miłość,
lecz plony były marne,
wyrosła Twoja nicość,
mi dałaś punkty karne...

Nie rozumiem dlaczego o złych ludziach mówi się, że "schodzą na psy". Przecież ludzie są od nich gorsi.

Czasem człowiek podnosi się z kolan tylko po to, by lepiej ujrzeć swoje beznadziejne położenie.