Twórczość, szoa.

Bóg stworzył mnie na swój obraz i podobieństwo..?
Skoro tak, to współczuję mu słabości, braku odwagi i rozsądku...

płonie wieża wiarą moją zbudowana,
płoną fundamenty uczuć,
popioły marzeń rozdmuchiwane przez wiatr,
rozsiewane na pole bitwy usiane czaszkami,
niebawem przyjdzie mi zbierać owoce śmierci,
nowe ziarna samotności...

serce krwawi, płonie...
znów ona -- kostucha.
szczupłymi, chudymi palcami sięga mi do oczu
zimne jej trzewia, martwe.
czego chce?
PRECZ! wołam
PRECZ! WYNOŚ SIĘ!
drżę ze strachu,
o krok się cofam.
lecz Ona w trwaniu uparta.
łzy...
płyną moje łzy...
rozbijają się o czarno-białą posadzkę...
czarno-białą?
szarość...
nie ma czerni...
nie ma bieli...
przecież w tym świecie
zło dobro przenika...
tak jak mnie...
śmierć.

Czasem, słuchając zachwytów znajomego mężczyzny, nad urodą miniętej kobiety... zdarza mi się marzyć o tym by minięty przeze mnie mężczyzna podziwiał mnie w sposób równie piękny - mało przyziemny.

Dotyk potrafi być jak Narkotyk...
Bo będąc na głodzie, pod nieobecność Dealera... zdarza nam się rozważać Jego zmianę... lub rzucenie Prochów...

Niektórym do szczęścia brakuje miłości...
Inni już dawno pochowali Nadzieję na zwykłą akceptację...
Godząc się na okrutną samotność i raniący brak zrozumienia...

Mimo wszelkich fascynacji, mimo ciekawości, mimo pożądliwości...
Dochowanie wierności ukochanej osobie, spełnia człowieka... bardziej niż wejście w jakikolwiek, pozornie genialny romans.