Twórczość, szmit

Bogowie moi co ja z was mam! Z świadomości mojej jesteście a i tak wola wasza nieodgadniona nade wszystko pożądanie rozpalacie i o ukojenie ciężko. Ciężki to los rozumieć wszystko, a po wiedzę tą nie chcieć sięgać, by móc zaczerpnąć rozkoszy z początku którym się jest.

Jeśli wiesz wszystko o tym jak wygrać i jak przegrać to wybierając cel utrudniasz jego osiągnięcie.

W każdym pytaniu zawarta jest odpowiedź bo żeby o coś spytać musimy to zauważyć. Czy nie tak?

Czy można przyjąć że coś istnieje jeżeli nikt tego nie widział ani nie widzi i nie zobaczy. Chociaż to w swojej istocie, ten obiekt/rzecz jest, ale nigdy nie będzie nie jest i nie była mu dana możliwość zaobserwowania, zapamiętania czy nawet zostawienia po sobie jakiegokolwiek śladu. Czy samo to że jest materialnie, daje mu byt nadaje sensu i świadomości samego siebie w jakiejkolwiek postaci, czy nadaje wartości, cech chociażby takich jak kształt wielkość czy kolor. Czy może to że oceniamy, postrzegamy sprawia że takie się staje. Rzeczy zaczynają dla nas istnieć kiedy je zobaczymy, poznamy, zbadany, opiszemy, wyobrazimy, poczujemy, ocenimy ale co jeśli "jest" rzecz całkowicie bez obserwatora taka która nigdy nie będzie zaobserwowana czyli nie istniejąca dla wszystkich możliwych obserwatorów po wsze czasy czy wtedy naprawdę jest?

Mam wrażenie ze jestem ale tylko trochę nie na tyle by móc powiedzieć ze z pewnością bardziej jestem niż nie jestem.