Twórczość, SymXio

Marzę żyć w innym świecie
W poszukiwaniu brudów i błędów teraźniejszości
By przywołać ten stan czysty
Bez smogu kłamstw

Roztropnie dążyć do marzeń
Czuć sprawiedliwość na ulicy
Umiarkowanie zbudować nowe pojęcie radości
Stawiając męstwo na piedestale wyborów

Znać swoją wartość
Nie żądając od świata rekompensaty za życie
W czystości budzić się o poranku
Z radością patrzeć na dobrobyt innych
Dbając by na świecie nie było głodnych i spragnionych
Ze spokojem wstawać kolejnego dnia
I z energią sięgać gwiazd

Jednak, czy możliwe jest takie życie?
I czym stałby się taki świat?
Na kanwie cnot
Chowając grzechy głęboko do starego kufra
Bez bólu dnia codziennego
Łez straty i strachu
Nawet w Utopii musi padać deszcz.
Ilu z nas mając zagwarantowane szczęście od Boga
zacznie nim się chełpić?
Ilu z nas nie chciałby mieć jeszcze więcej
nie dając nic od siebie?
Ilu z nas zaczęłoby budzić się w innych łóżkach
mieszając swą czystość z błotem?
Ilu z nas z pożądaniem spoglądałoby na majątek bliźniego
siłą chcąc go zabrać?
Ilu z nas jedząc do syta zapomniałoby co to głód
zaczynając skąpić kromki chleba?
Ilu z nas po porażce nie odniosłoby się gniewem
tracąc wszystko umiłowane?
Ilu z nas mając zagwarantowany dobrobyt
nie usiadłby bezczynnie?

Nie chcę żyć nowym światem
Poszukiwać chwil które mają znaczenie
Ale żyć i czerpać ze świata to
Co inni nazywają gehenną
Dziedziczyć cały ból istnienia
By nigdy nie zapomnieć jaką ma wartość
Świat cierpiący

Utopijny ideał
Zguba człowieka

Nie przejmuj się zdaniem osób, które Ciebie nie znają, bo są one najbardziej raniące a najmniej prawdziwe.

Wstań i chodź ze mną
Chcę zabrać Cię do miejsca,
Którego żadne z nas nie zna
Do miejsca, którego nikt nie zna
Niech będzie ono odległe,
Tak dalekie, że przez nikogo nie odkryte

Niech będzie kolorowe,
barwne i radosne jak Ty
Niech będzie miało piękny zapach
Jak fiołek wpleciony w Twoje włosy
Niech będzie jedwabiste
Tak jak jedwabista jest Twoja skóra
Niech będzie cieszyło moje oczy
Tak jak Ty to robisz każdego dnia

Chcę Ci tam zaśpiewać i zatańczę dla Ciebie
Z dala od ludzi przy których jestem marionetką
Z dala od władzy dla której jestem pionkiem
Tylko blisko Ciebie, gdzie cały świat robi się taki mały
Bo Ty stajesz się całym światem

Oglądałem chmury, które szybciej niż zwykle uciekały
Chciałem by chociaż chwilę na mnie poczekały
Napchały sobie kieszenie moimi marzeniami
Odeszły sobie zostawiając mnie ze starymi fotografiami

Światu cząstkę siebie chciałem dać
To nie prawda, że chciałem więcej od niego brać
Czasami złą jest każda decyzja
I kotłuje się w człowieku hipokryzja
To nie prawda, że kłamałem
Tylko niektórych obietnic nie dotrzymywałem

Wymagałem od innych zbyt wiele
Ale to wszystko robiłem dla Ciebie ANIELE!
Nie sądziłem, że Cię ranie
Wiesz, że jesteś najważniejsza KOCHANIE?

Po godzinach pracowałem
Wszystko co mogłem z siebie dałem
Wiem, że przez to w domu za często mnie nie było
Ale to przecież nie powód, aby wszystko się skreśliło!
Doskonale wiesz, że Ciebie kocham
Bez Ciebie sam [...]

Gdy nie było jeszcze w sklepach pomarańczy
A w Polsce sprawował się system oszukańczy
Często nocą padały strzały
Które nie jedną duszę do nieba brały
Marzenia, by nie dosięgły one spóźniającego się taty
A każdy z nas bał się władzy tego socjopaty

Wtedy myśli nie lądowały w chmurach
Byliśmy młodzi, ale nie marzyliśmy o bzdurach
Często kazali nam do walki ruszyć
Polak Polakowi czaszkę miał rozkruszyć
Choć w powietrzu konsekwencję czuliśmy
I tak o Polskę lepszą walczyliśmy

Chcieliśmy się wyrwać spod władzy tej tyranii
Mieliśmy tego dość, jak byliśmy sponiewierani
Nie chodziło nam wtedy o odznaki chwały
Raczej o to, by nasze żony bezpieczeństwo odczuwały
My tak po prostu wolni chcieliśmy być
Za szczęście naszych potomków pić

Ceny o które tylu stoczniowców walczyło
Jedną wielką tragedią się zakończyło
Bo tego nie przewidział nikt
By za pomocą broni bezbronny tłum znikł
Tyrani armię uzbrojoną po zęby mieli
Tą, co odznaki za zabójstwo bliźniego chcieli

Ceny które w marzeniach opaść miały
Jedyne utrzymanie dla domu zabrały
Władze rozstrzelały bezbronnego ojca,
Lub wtrąciły do więziennego kojca
Choć te dni przestrogą stać się miały
Dla ludzie marzący o wolności z pewnością się nie stały

Czy Ty widziałaś ukrytkiem, jak ktoś rysuje nowy świat?
Tworząc płaczące nieme ulice
Niemo żebrząc o życie prostsze
Ten strach przed niemą karą mnie kiedyś dotknie
Trzeba być niemym, a ja…
Wśród nich niemo tkwię
By nie dopadł mnie niemy kat
Niemo płaczę patrząc jak dostaję tyle samo, a jednak mniej
Wciąż bardziej niemo,
Tylko niemi sąsiedzi szepczą coś o Krzyku w Czerwcu ‘56
Nieme radio znów zagłuszone,
Podobno o węgierskim Krzyku nadawało
Niema kolejka wspomni o Krzyku Stoczniowców
Milcząc bezsilnością istnień
Szepczą niemo w pracy o Radomskim Krzyku
Niemo na zewnątrz, Krzycząc w środku:
Uciekaj stąd lub zacznij Krzyczeć!
Nieme centrum czeka na Krzyk
By poderwać niemy tłum
Krzykiem milczenie sprawić!
Za wolność naszą i waszą!
By zrozumieć jakie to jest ważne

Każdy z nas szuka kogoś, komu mógłby zaufać
Kogoś, przy kim mógłby zasnąć nie bojąc się o sen
Każdy z nas szuka kogoś, kto darzyłby wiecznym wsparciem
Kogoś, przy kim płacz nie będzie wstydem

Każdy z nas szuka kogoś, kto tętni uczuciem miłości
Kogoś Z kim można żyć w radości bez odliczania czasu
Każdy z nas szuka kogoś, w kogo będzie mógł uwierzyć
Każdy z nas szuka kogoś, kto przeprowadzi nas przez resztę życia

Każdy z nasz szuka kogoś kto kochałby tak długo
dopóki twoje oczy nie wyschną

Każdy z nas szuka i szuka...
I znaleźć nie może

Kiedy już masz spaść na samo dno i wybierasz jak głębokie ono będzie, to wybierz to najgłębsze. Kto wie... może spadając ktoś zdąży Cię złapać.

Jak żyć, aby przeżyć i stać się kimś? Być lubianym oraz osiągnąć w życiu to, czego nie osiągają ci, którzy nas otaczają, jednocześnie zdziałać to wszystko z ich pomocą?

Ograniczenia i zasady są po to, byś miał do przezwyciężenia coś, co jest na wyciągnięcie ręki.