Twórczość, sooner or later

To, że nie mamy zdolności unoszenia się nad ziemią - nie oznacza, że nie potrafimy latać.

Ręce drżały jej jak każdego dnia od czasu, gdy poczuła, że coś ciągnie ją w dół, na samo dno. Z każdą kolejną sekundą jej oddech stawał się coraz wolniejszy i cięższy, a oczy zaczęły się pomału zamykać. Bez zastanowienia otworzyła szufladę, w której trzymała silne leki na uspokojenie. Z wielkim trudem dostrzegła pomarańczowe opakowanie stojące pośród kilku pudełeczek z witaminami, żyletek zapakowanych w folie, malutkich butelek napełnionych rzadkim płynem. Zacisnęła pięść, po czym otworzyła ją i delikatnym ruchem przejechała opuszkami palców po drewnianej krawędzi szuflady. Kiedy jej ręka znajdowała się coraz bliżej wypatrzonych tabletek - spod jej powiek zaczęły wydostawać się słone łzy. Osunęła się po ścianie na podłogę, "ozdobionej" białymi kartkami, które zleciały z parapetu, gdy wiatr wkradł się [...]

Z rozpuszczonymi włosami położyłam się na trawie ozdobionej przez śnieżnobiałe stokrotki. Spojrzałam na chmury, które pływały po niebie i nachodziły na Słońce, dzięki któremu ziemia delikatnie ogrzewała moje zmęczone plecy. Magiczne dźwięki wydobywające się z lasu zmuszały mnie do zamknięcia oczu. Chcąc odpocząć, wyprostowałam kolana, wyciągnęłam ręce spod głowy i obróciłam się na prawy bok. Melodia, która unosiła się wokół, przypominała ćwierkanie ptaków cieszących się swoją wolnością. W pewnej chwili usłyszałam szelest gałęzi leżących obok ścieżki prowadzącej do "mojej krainy". Bez zastanowienie podniosłam się na rękach i zerknęłam za siebie, lecz dostrzegłam tylko krystaliczne kropelki wody, które zaczęły spadać na mnie i otaczające mnie rośliny. Jak najszybciej schowałam się pod najbliższe, a za razem najpotężniejsze, drzewo w całym lesie. Oparłam [...]

Przytłoczona ciężarem problemów wkraczających do mojego życia, ubrałam wygodne buty, otworzyłam drzwi i zaczęłam iść w świetle księżyca jednokierunkową uliczką. W moim marszu nie czuć było wolności, którą do tej pory odnajdywałam na drodze prowadzącej przez pobliskie osiedla. Idąc przed siebie miałam w głowie niewyobrażalną pustkę. Patrzyłam tępym wzrokiem na wszystko co mnie otacza. Nic nie robiło na mnie takiego wrażenia jak za dnia, gdy promienie Słońca oświetlają wszystkie szczegóły przydrożnych budynków. Nawet zapach unoszącego się dymu przybierającego ciekawe kształty przy świetle latarni nie przykuł zbytnio mojej uwagi.
Przed dwunastą słychać było wycie i szczekanie psów stojących za drewnianymi płotami ogradzającymi pobliskie domki jednorodzinne. Wściekłe, a jednocześnie lękające się czegoś czworonogi skierowały swoje świecące oczy na mnie. W pewnym momencie [...]

Natarczywe myślenie o wygranej przybliża Cię do porażki, niekoniecznie natomiast rozmyślanie o przegranej sprowadza łatwe zwycięstwo.

Wysoki Pan w ciemnym kapeluszu kucnął,
by móc przyjrzeć się światu z bliska.

Zaniepokoiła Go poranna rosa,
zamiast wieczornego deszczu.
Nigdy przedtem nie zadawał się z niepokojem.

Wysoki Pan w ciemnym kapeluszu rozejrzał się,
by móc przyjrzeć się światu z uwagą.

Zaniepokoił Go pisk zwierząt,
zamiast słowikowego śpiewu.
Nigdy przedtem nie zadawał się z niepokojem.

Wysoki Pan złapał ze rękę niepokój,
po czym wsadził go do ciemnego kapelusza,
by nigdy się z nim nie zadawać.

Posypać cukrem prawdę, niekiedy przesłodzić,
i można sobie kłopotów z żołądkiem narobić.

Zainspirowana myślą Azy

Dziś kąpiesz się w obfitej znakomitości -
jutro będziesz wzbudzać w ludziach skłonności do litości.

Gorsza od nieustannego oczekiwania jest cząstka świadomości, która szepce nam, że to na co czekamy, nigdy nie nadejdzie.

Nie to jest najgorsze, że płacząc nic nie widzę, lecz to, że nie mam kogoś, kto mógłby być przy mnie i otrzeć słone krople wydobywające się z moich oczu.

Każde wspomnienie ma w sobie coś, co nie powinno zostać zapomniane. Każda chwila - nawet ta, przez którą staramy się zasnąć i obudzić w lepszym świecie - szuka miejsca w naszych głowach, by nie była pominięta. Sceny z życia są naszą motywacją, nadzieją, a także przyszłością. Białą olejną farbą wylaną na obraz i w pewnym stopniu od nas zależy, co namalujemy w miejscu śnieżnych plam oraz jak dalej potoczy się nasze życie.