Twórczość, sollle

Czasem czuje Twój zapach, w różnych miejscach w których jestem
Jakbyś przeszedł przed chwilą
Pozostawiając część siebie
O której nie mogę zapomnieć.

Wspomnienia wracają,
Obraz staje się wyraźny
Szwy znowu pękają

Spotkanie dwóch przyciągających się osób, nazwałabym gorącym i rozmarzającym. Szukających dotyku i ciepła ust. Oszukujących się, że nic ich nie łączy, niepewności uczuć osoby obok, strach przed zgubieniem się w tłumie, czy wyrażeniem własnych uczuć.

Spotkali się w łazience, pełnej suszących się ubrań na rozciągniętych sznurkach. Standard studentów: toaleta, dwie umywalki służące jednocześnie za zlewy-wiecznie zatykające się i prysznic, wylewający co dwa tygodnie o zimnej wodzie dla co piątej osoby.
Zbliżały się święta, od jutra nie będzie przelotnych spojrzeń, przypadkowego dotyku, czy odwiedzin w wymówce pożyczenia pokrywki.
-Wszystkiego najlepszego z okazji świąt Wielkanocnych, smacznego jajka i mokrego dyngusa.
Odkręcił kran i oblał ją zimna wodą.
-Taki jesteś? I nawzajem.
Oblała go kupkiem z zimna wodą, którego właśnie myła. I wyszczerzyła [...]

Czy zastanawiałeś się kiedyś jaki kolor ma ból?

Może czarny? Jak orszak ludzi poruszający się za cichą, nieruchomą trumną? Na początku wyrazista czerń, błyszcząca od kropel łez płynących po policzkach, mglista bliżej końca…

A może jest kolorowy, idzie ulicą wśród różnokolorowych ubrań, niczym się nie wyróżniając? Wybierając ludzi z tłumu, wgryzając się mocno w serca…

A może ma kolor czerwieni, rozpływa się po naszym ciele? Pozwalając żyć lub umierać…

Nie, ból jest bezbarwny, bezwonny i pulsujący…
Gdybym go widziała, mogłabym wszystkich obronić…

Nic nie widze…

Dusze się,
Choć wokół powietrze jest,
Powracam i zawracam
Nie wiem co dalej jest.
Co będzie, co jest -przeraża mnie ,
Chce uciec, chce krzyczeć

A inni mi mówią, nie poddawaj się!

Tych co ich już nie ma
Tych co odmienił los
Ci co skręcili w inną strone

Tych którzy są w wspomnieniach
Tych co byli na dobre i na złe

Ciągle mi ich brakuje...

Wysiadłam z pociągu, który był jedynym rozsądnym rozwiązaniem jakie mi się wówczas wydawało. Uciekłam z domu, właściwie po prostu go opuściłam. I raczej to nie był dom, to był tylko budynek. Bo ciepła w nim nigdy nie było, zato pełno krzyków i pustych butelek. Właściwie mogłam się zgodzić na takie życie jak moi rodzice. Życie od kropli do kropli, łatwe. Tylko że marzyłam o czymś innym…
Dostałam się na studia, na jakieś studia. Żyłam ze stypendium, mieszkałam w akademiku nie było źle, tak jak nigdy nie było dobrze.
Poznałam chłopaka, wysoki, silny brunet. Z czasem pokochałam go tak mocno, że nie potrafiłam bez niego żyć. Był dla mnie dobry, kochał mnie, a może po prostu tak mu się wydawało. Gdy [...]

Rozstania są najlepszym z wydających się rozwiązań, gdy jest źle. Nie do końca. Bo rozstanie to zawsze rozdarcie czegoś ponownie na dwie części, boli zależnie od spoiwa które łączy.

Od pół roku nie dotknęłam jego ciała, nie pogłaskałam po włosach, nie powiedziałam słowa kocham. Od pół roku o niczym innym nie myślałam tylko o nim. Czasem dobrze, czasem źle, hym a może zawsze dobrze.

Po pół roku spotkałam go. Miał inną kurtke, tak jak zawsze potargane włosy i niewyspane oczy. Nic i aż tyle się zmieniło.

Podszedł do mnie pierwszy, rozmowa zupełnie się nie kleiła, jakby każde chciało uciec w swoją strone i odpocząć. Nie wytrzymałm, przyległam do jego ciała, jego zapach-nie zmienił się.
-Tęskniłem za Tobą
Może kolejne kłamstwo pomyślałam, znowu będzie źle. Nie wierz mu.
-Nie było dnia w którym ja zapomniałabym o Tobie
Mocniej przytulił.
-Zabierzesz mnie na koniec świata?
-Jeśli tylko chcesz ze mną iść
Portfele świeciły pustkami, starczyło tylko na dwa bilety do Gdańska. Starym powolnym pociągiem. Całą droge wtulałm się w jego ramiona, nie chcieliśmy rozmawiać, po prostu chłonęliśmy siebie. Plaża była pusta, słońce zaczynało cudownie grzać..

Życie znowu było kolorowe…

Tylko na jak długo? Zawsze ten sam strach będzie budził mnie w nocy.

Zawsze marzyłam o ciekawych studiach, na których z uwagą będę słuchać wykładu, przystojnym własnym brunecie z wyrzeźbionym ciałem i obecnym i zaraźliwym szczęściu spotykanym na każdym kroku. No ale… w końcu każdy chce to mieć, ja starałam się to znaleźć.
Moje wymarzone studia zaczęły się od kierunku, o którym właściwie nie wiedziałam nawet jak do końca się nazywa, grubo… Ale chciałam je skończyć i właściwie zupełnie tego nie rozumiem do dziś. Miałam chłopaka, na początku, przystojnego blondyna z chuderlawym ciałkiem, ale kochałam go tak jak w marzeniu.
Zostawiłam go, nigdy mnie nie kochał.
Zawsze miałam dom do którego mogłam wrócić, mame zawsze skorą do przytulenia wyrodnej córki, babcie popłakującą w kątach i tate, który zwiesiłby głowe gdybym rzuciła studia. Rodzeństwo, [...]

A gdyby mnie nie było… Słowa odczytane na ławce na wykładzie zaczęły rozrastać się w mojej głowie, co by było…
-Dlaczego ona to zrobiła była taka młoda
-Wyglądała na szczęśliwa
-Pewnie rzucił ją chłopak, te dzisiejsze dziewczyny tylko jedno maja w głowach
Weszłam na dach, moje miasto było pełne życia, wszyscy gdzies się śpieszyli, samochody pędziły trzypasmową jezdnią, a dla mnie czas się zatrzymał, myśli zaczęły wolno krażyć, poczułam wolność i podjęłam decyzje, chce latać i poleciałam dziesięć pięter w dół ale byłam tylko kiwim, które spragnione skrzydeł próbuje latać. Obok mnie ludzie zaczęli się zatrzymywać i patrzeć, niektórzy płakali, inni spekulowali. Było dziwnie, powinno mnie coś boleć uderzyłam przecież o chodnik a ciagle nic nie czułam, wstałam ale moje [...]