Twórczość, smokeweedeatyogurt

Za wszystkie dzieci,
których o pomoc wołają płuca i wątroby
Których nigdy nie dotknęły
strach , bieda i choroby

Za wszystkie dzieci,
co przodem do ołtarza , słowa z łzami połykały
Módlcie się dzieci ,
abyście nigdy więcej , przez kata nie płakały

W kraju z historią tak smutną
choć poznać jej nie chciały
Zaprzeczyły wszystkiemu,
czego nie widziały

To właśnie rocznik '9X , nasza klasa cała
To ta , co w lustrze, twarz matki ujrzała
To ten, co nigdy nie uwierzył w istnienie nieba
A co noc , na dachu , dostawał czego mu potrzeba

Urodzone w świecie,
gdzie mają się spełniać marzenia
Nie patrząc w przeszłość,
gdzie odległe czasy murów burzenia

Jednak ich bólu , żalu i smutku nie poczujesz
Wyhodujesz , wyskrobiesz , umrzesz kiedy tego potrzebujesz
I ta nienawiści do miłości ,
ludzi potępienie
W pełni zasługujesz
na wieczne zbawienie

Ale Wam , wszystkie dzieci ,
Wasz Bóg nie odbierze mowy
Więc zdrowie niech będzie Wasze ,
za Wasze słabe głowy

To jesteś Ty
mów o tym głośno
O tym
co Cię przytłacza
I co Cię boli
o Twojej tragedii
o Twojej niedoli
Wszystko
o Twojej niedoli
o Twojej tragedii
I co Cię boli
O tym
co Cię przytłacza
Mów o tym głośno
to jesteś Ty

Odrzucając to co narzucone
czynię wbrew sobie
Nigdy nie byłam pisarką
Jestem fatalną poetką
To jest mój bunt
to jestem ja

Ja
chciałam być człowiekiem
takim z krwi i kości
Co tęskni i płacze
za latami młodości
Co dzień za dniem bliższy temu ,
by śmierci w oczy spojrzeć
Co cierpienia doznał nie raz,
by wiedzieć , co znaczy dojrzeć

Najbrzydsze kłamstwo
lepsze od najpiękniejszej prawdy
Nie dusił się ten ,
co nigdy nie oddychał
Nie wątpił ten ,
co nigdy nie uwierzył
Nie docenił ten , co gorszego nie zaznał

Przyszła wreszcie jesień i zakwitły wrzosy
moja matka , wredna , szarpie mnie za włosy

Niebo takie piękne, nigdy jeszcze nie było
tej nocy , kiedy wszystko się zmieniło
Kiedy człowiek , niegdyś wróg , przyjacielem się stał
A bliski sercu i ciału obojętnym być chciał

Radość ze smutkiem przeplatana
łzy gorące do białego rana
oddech przyspieszony
mocne serca bicie
marzenia niespełnione
lustrzane odbicie

Przyszła wreszcie zima i wszystko umarło
Ślady życia , raz na zawsze , po sobie zatarło

Chora już nie jestem , nie pomogły mi lekarstwa
Poczułam się lepiej , zostałam amatorką zielarstwa

Dotyk , co po raz pierwszy
miał jakieś znaczenie
ciemność , chłód i ziemi poruszenie
dym ,co powietrzem stał się dla płuc
a wszystko tak kruche , że niczym szkło
mogło się stłuc

Przyszła wreszcie wiosna , zakwitły tulipany
Pierwszy zachód słońca , tanim winem zakrapiany

Milczenie wymowniejszcze od krzyku się stało
Choć w środku ciągle , jakby dziecko łkało

Dzienniki zapisane
noce nieprzespane
puste butelki
i kartki z kalendarza wyrwane
tykanie zegara
co w lata mijające się zamieniło

Tego roku jednak nie zakwitły róże
I ostatecznie zakończyły się wszystkie burze
Tysiące myśli ,w głowie ,umarły razem z ciałem
Odchodząc człowiek skamle “śmierci się nie bałem”
Czy pamiętasz kiedy się wszystko zaczęło?
Choć tyle minut i godzin minęło?
I tylko na ścianie w kiblu
pozostał wierszyk zapisany
o tym, jak długo zabliźniają się rany:
"Czy gdy ostatni raz poczuję
krwi słodko - gorzką woń
to będziesz za mną tęsknić
czy podasz mi broń?”

Tak wyglądał ostatni dzień naszego życia
Kiedy , mimo iż słońce świeciło nam po twarzy
To wiatr zimny zostawiał na ciele dreszcze

Tak wyglądał ostatni dzień naszego życia
Kiedy to mówiliśmy , jak nam dobrze ,
a będzie jeszcze lepiej
I w pośpiechu mijaliśmy się nawzajem , nie zważając na nic
Bo młodzi

A w sercach miłość graniczyła z nienawiścią
A w snach ciekawość zaspokojona była , bez cienia strachu
Śmiech i łzy zdawały się swego miejsca nie znać

To był ostatni dzień naszego życia
Kiedy uciekaliśmy , jakbyśmy wiedzieli
Kiedy wiosenne , choć wciąż jeszcze chłodne , powietrze sprawiało ,
jakbyśmy oddychali po raz pierwszy
Ostatniego dnia naszego życia

Nie uciekaj
Bądź gwiazdami na mym niebie

Nie uciekaj
Bądź powietrzem w moich płucach

Nie uciekaj
Bądź ogniem dla mojego papierosa

Zostań

Pozwól mi spojrzeć w niebo
Pozwól mi znowu się zaciągnąć
Pozwól mi wziąć oddech

Nie uciekaj
Bądź kawą rano

Nie uciekaj
Bądź bólem głowy następnego dnia

Zostań

Pozwól mi się oparzyć
Pozwól mi żałować

Bądź ciemną nocą , kiedy każde drzewo wydaje się wyglądać tak samo
Bądź tym , który patrzy jak trzęsą mi się ręce
Bądź gazem w moich płucach
Bądź wszystkim z czym muszę się zmierzyć na trzeźwo
Bądź kiedy zabraknie kawy

Zostań

Pozwól mi się zgubić o północy , a znajdę drogę do domu
Pozwól mi kląć , aż poczuje się lepiej
Pozwól mi się dusić , aż znowu będę mogła swobodnie oddychać
Nie pozwól mi więcej pić
Nie pozwól mi zasnąć

Zostań