Twórczość, singiel-k

Z nadmiaru pustych słów, aż skręca w środku...
I wciąż zadziwia nas ilość kłamstw w człowieku.

To jest upadek, drogi człowieku...

I powracasz do mnie wieczorami. Wtedy otwiera się nieszczelna szufladka załadowana moimi uczuciami. Przepełnia moją głowę niepotrzebnymi myślami.

Kiedy szukasz pocieszenia, ranisz osoby, tak bezmyślnie, egoistycznie. Potem jakby nigdy nic, zamykasz rozdział i bez słowa znikasz z życia. Ktoś przez Ciebie wtedy cierpi. Ty zapominasz.

Twoja bezmyślność Ciebie w sobie zagubiła, choć myślisz inaczej, sama się na Tobie zemściła.
Ucieczką niczego się nie osiągnie, bo w końcu, sprawiedliwie na dno pociągnie.

Najgorzej jest wtedy, kiedy robimy coś, wiedząc, że jest to bezsensu, a jednak nie umiemy siebie samego powstrzymać.

Budować swoją osobistą przystań. Gdzie nie będzie kłamstwa. Gdzie siłą będzie zdecydowanie, szczerość i ta magia szczęśliwszego życia.

Biegając ciągle w kółko, nie zmieniamy się, jesteśmy tacy sami jak na samym początku. Popełniamy nieustannie te same błędy.

Tajemniczość stała się przeszkodą i czymś bez przyszłości, wyuzdana otwartość stała się numerem jeden w budowaniu związków...

Wplątać się w znajomość bez przyszłości, cierpieć latami przez brak własnej świadomości...
Teraz żyjąc zwykłą nienawiścią...

Spójrz, kiedyś było kiedyś, teraz jest teraz, nie chcę wracać, chcę podążać przed siebie... Daj spokój, odejdź to już przeterminowane.

Zabolało? Uwierz, jeszcze nie raz w życiu usłyszysz od kogoś coś czego się nie spodziewasz. Teraz już zapomnij i wymarz z pamięci, bo jestem Twoją przeszłością.
Igrałeś,igrałeś! Teraz ze spokojem przyznaję, że na zawsze już przegrałeś...

Przestań nękać, wiercić, szukać. Otwórz oczy, to koniec, nie ma już czasu na przebacz, wybacz. Zrozum. Odejdź z twarzą, to ostatni Twój moment.