wyginam sie pod brzemienim zycia
wlekę za sobą niedokończone chwile
niezałatwione sprawy
borykam sie z przeszłością
nie widzę potrzeby istnienia w przyszlości
naiwnoscią żyję dzisiaj
bo do jutra jest daleko...

rezygnuję z chciwości,z walki o siebie
przegrywam życie jeszcze za nim je naprawde zaczęłam....

zanikam..
nie istnieję..
wyparowałam razem z kwaśnym deszczem...

Widziałam łzę na moim oku
Słyszałam jak staczała się po moim policzku
Czułam jej gorąco
Zauważyłam jak spadała po bezdrożach
Mojego życia...

Nie wiem, po raz który
Siedzę w tym pokoju sama
I piszę jak można by było zmienić świat
Jak podporządkowywać ludzi
Co zrobić żeby było lepiej
I w jaki sposób zapomniec,
Ze jest gorzej ...