Twórczość, SaTyR_

Zorientowana na ptaszki
cnotę trzymała w klatce
na wszelki wypadek, gdyby
któryś znalazł klucz.

Pan szczygieł - lasu ozdoba
srokę - łasą na cudze błyskotki
sobie upodobał
na najwyższym drzewie sobie siadywali
trele morele wyśpiewywali
temu przyglądała się jego druga połowa
- podpiłować tą gałąź czy nie ? Nie! jestem
za mądra na to głowa!
Czarne myśli, smutne pióra sroka wyniuchała
a że ostry miała dziób, to szczygłową
- zadziobała.
Zdumiał się pan szczygieł zraniony
zabrał swoje błyskotki i sfrunął z gałęzi onej.

Coś tam pękło, może serce, może żyłka,
brzozowa witka zamiast wędki,
w artystycznym nieładzie plącze się zdrętwiały język,
ostatni wdech - nadzieja na haczyku.
Uhu, w rzece z farby płynie ryba !

Prysła ze stada
od natury nie zdoła,
bo jad ma we krwi.

Bielą się przed świętami sumienia
jak drzewa w wiosennym sadzie
jak białe tulipany pochylają głowy
ujadające pyski wsadzając w kaganiec
i klęczą pod krzyżem wypatrują jałmużny
na drodze krzyżowej zbierają gwoździe
jeszcze się przydadzą
ci co najwyżej skakali do gardeł
jutro poniosą święconkę
przekażą fałszywy znak pokoju
siądą przy stołach w rozbitych rodzinach
gdzie coraz mniej powodów, żeby trwać
uwikłani w sieci niespełnieni myśliwi
w roszczeniu szukają miejsc, gdzie wylać złość.

O bogini olimpu, tyś jak róża w ogrodzie
stworzona do wszech miłosnych spazmów
nie jeden ogrodnik
liczyłby twoje płatki w swoim wazonie
gdyby nie ten rozlany puchar goryczy
czy pamiętasz ? onej karmazynowej nocy
księżyc zajrzał do twojego łoża i odszedł zasmucony
oho, blisko północ
wszystkie Julie legły w uściskach Romeów
nie śpisz ? aha, jeszcze liczysz w wyobraźni dotyki
uhu, znów samotna noc.

balladowo nastrojona
jak skrzypce u mistrza
połaskota łaskawym uśmiechem,
parsknie deszczem
smagnie wiatrem albo zagrzmi
ciepłem ogrzeje , kogo upatrzy
myślałby kto, że to z raju Ewa
tak poetycznie śpiewa
ale to kapryśna dama
o dziwy, czemu to ubrana w spodnie Adama.

Panicz jeden w kapeluszu, co to dawno zginął w buszu,za krytyka się uważa, wiarę czyją tu podważa.Smaga batem, tnie szpicrutą, znawco słowa- tyś batutą. Aleks-ieju, cud, żeś ożył, może byś tak pochędorzył, jaką dziołchę za stodołą ?

Starość nie radość, najmądrzejszy facet zagubi się w necie, kiedy nie grzeje miejsca przy znudzonej kobiecie. I kobieta przy kablu uwiązana, kiedy net ma za ukochanego pana. Zamiast nocą baraszkować w pościeli, walą w klawiaturę, świątek, piątek przy niedzieli.