Twórczość, samothnick

Kolejne strofy życia milkną
We mgle
Tam wszystko jest wyraźniejsze
I lepiej smakuje
Nawet ta sama słodycz twych ust ma inny smak
Nawet i ja jakiś inny jestem

Przy cieniach przeszłości
Przy blasku tych liści
Przy mowie tych drzew
Znów drżąco stoimy
Znów puste przysięgi
Patrząc w glebie duszy
Znów się okłamujemy

Lecz mgła znów opadnie
Szarość znowu powstanie
Pozostanę tam czekając
Może kiedyś te drzewa
Zamruczą dla mnie melodie
Nowego szczęścia

Tylko czasami gdy patrzę wstecz
W zimny wichrowy poranek
Przy ogniu w szale płomieni
Wspominam ciebie jak chciałaś

Karty historii pożera ten żywioł
Nie było nam dane
I już nigdy nie będzie
Patrząc po prostu na to

Troszkę inaczej
Wiedze znacznie łatwiej
Bez barier i kłamstw
Bez cieni i szeptowi
Bez uczuć
Bez miłości

Chciałaś odejść wiec poszłaś
Po co powracasz bez słowa
W milczeniu czekając
Nie mówiąc dlaczego

Przeszłość powraca
Znów niesie ze sobą
Ból i cierpienie
I znów przyszło mi stoczyć

Kolejna z ostatnich wojen

Zrywając wspomnienia myśli
O tam właśnie przy wjeździe
Przy szponach tego dębu wielkiego
Zagubiony w ciszy cienia
Nadal szukając czegoś co było
No tak w tym chaosie dmuchawców
No przecież mowie ze tam na tym skraju
Gdzie tę torturę ciszy
Przerywa jedynie szmer wspomnień
Przez te głosy szemrania
Ponoć to moje wspomnienia
Tam gdzie ten strumyk
Łapczywie omywa
Kłamstwa rzucane mu w nurt
To tam gdzie te liście
Szelestem swym opowiadają
Ta sama melodie jeszcze raz od początku
Melodie swa grają
Te same uczucia nas pokierują
To bicie serc tak podobne
I zimny pot na plecach tez spływa
I już nie wiem czy to się znów dzieje
Czy już po prostu jestem
Umarłym

Ta sama droga Te same odległości Te same osoby
Tylko ja jakiś inny
Jakoś dziwnie zagubiony

promienie słońca w zachodzie
szmer mgieł wieczornych
krzyk wiatru przy rzece

już przestały
wzbudzać emocje

Tamte podmuchy wiatru
Tamte szmery drzew
Ciche podrygi strumyka
Nie zbadane miejsca
Myśli nieogarnięte
Czas nie przebyty
Szum wiatru podpowiada drogę
Wśród gwiazd i cienia
Księżyca w krwawej pełni
Nie muszę otwierać oczu
Prawie na ślepo idę
Kolejne chwile
Każda sekunda
Już czuje twój oddech
Już słyszę bicie twego serca
Już jestem szczęśliwy

cudownie znów cisza i spokój
chłodny powiew wiatru
i nikt mnie nie goni

ja mam to co być miało
poranki bywają piękne
czasami jeszcze pomyśle

dobrze pamiętam
tamten szum wiatru
nie zapomnę nigdy

tych kłosów na polu
szumu rzeki w poranku
i twej bliskości

A tak to ona
odchodzi
najszybciej

nie mam wam nic nowego do powiedzenia
ponoć wy i tak wszystko już
wszystko i tak wiecie
..............................................................
..............................................................
a jednak ciągle pytacie
dlaczego ??

Jeśli ktoś biegnie
W pogoni za lepszym jutrem
Nie próbuj go zatrzymać

Biegnij z nim
Nawet nie wiesz ile może cie nauczyć

z tego wszystkiego
i tak pozostały
zasługi i pył goryczy
a mówiłem pozostać
..w cieniu