Twórczość, sailor

Chłopiec patrzył, jak babcia pisze list. W pewnej chwili zapytał:
- Piszesz o tym, co ci się przydarzyło? A może o mnie?
Babcia przerwała pisanie, uśmiechnęła się i odpowiedziała:
- To prawda, piszę o tobie, ale ważniejsze od tego, co piszę, jestołówek, którym piszę.
Chcę ci go dać, gdy dorośniesz.
Chłopiec z zaciekawieniem spojrzał na ołówek, ale nie zauważył w nim nic szczególnego.
- Przecież on niczym się nie różni od innych ołówków, które widziałem!
- Wszystko zależy od tego, jak na niego spojrzysz.
Wiąże się z nim pięć ważnych cech i jeśli je będziesz odpowiednio pielęgnował,
zawsze będziesz żył w zgodzie ze światem.
PIERWSZA CECHA: możesz dokonać wielkich rzeczy, ale nigdy nie zapominaj,
że istnieje dłoń, która kieruje twoimi krokami. Ta dłoń to Bóg i to On prowadzi cię zgodnie ze swoją wolą.
DRUGA CECHA: czasem muszę przerwać pisanie i użyć temprerówki.
Ołówek trochę z tego powodu ucierpi, ale potem będzie miał ostrzejszą końcówkę.
Dlatego naucz się znosić cierpienie, bo dzięki niemu wyrośniesz na dobrego człowieka.
TRZECIA CECHA: używając ołówka, zawsze można poprawić błąd za pomocą gumki.
Zapamiętaj, że poprawianie nie jest niczym złym, przeciwnie, jest bardzo ważne, bo gwarantuje uczciwe postępowanie.
CZWARTA CECHA: w ołówku nieważna jest drewniania otoczka, ale grafit w środku.
Dlatego zawsze wsłuchuj się w to, co dzieje się w tobie.
PIĄTA CECHA: Ołówek zawsze pozostawia ślad. Pamiętaj, że wszystko,
co uczynisz w życiu, zostawi jakiś ślad. Dlatego MIEJ ŚWIADOMOŚĆ TEGO CO ROBISZ.

Chce ci zaufać, chociaż wiem, że to dość trudne.
Chcę tak kochać, by to nam zamknięto trumnę.
Miłość po śmierć, nie tylko w filmach to się kręci.
I dobrze wiem, że jestem w stanie się poświęcić.
Nie chce Romea, księcia ani milionera.
Będę Go kochać, bo wiem miłość nie wybiera

-Nie uda Ci się.
-Nie rozumiem...
-Chcesz każdego oszukać, ale wiesz, że serca nie można. Ono i tak wie swoje...

-Chcesz oszukać wszystkich dookoła??
-Tak
-Ale wiesz??
-Co??
-Serca nie oszukasz...

"Widzisz... bo trzeba cieszyć
się tym co się ma,
a nie tym czego się nie ma. Jeśli On zadzwoni raz w tygodniu to ciesz się,
że zadzwonił raz a nie myśl o tym, że mógł zadzwonić trzy razy..."

Właściwie jestem osobą uciekającą.
Uciekającą od właściwie wszystkiego
Miłości, nauki, bezczynnego leżenia na łóżku czasem nawet rodziny jak i przyjaciół.
Kiedyś ktoś mi powiedział że życie jest złe
więc przyjęłam motto "life is brutal".
Ale myliłam się co do tego.
Życie jest usłane różami
różami - ich płatkami ale także kolcami
to harmonia powodująca że nie wszystko będzie dobrze
ale być może rany które nas dotkną okażą się zarówno lekarstwem na późniejszy ból...

Patrzyliście kiedyś na swoje zdjęcie i widzieliście nieznajomego w tle? Zastanawialiście się ilu nieznajomych ma was na zdjęciach, W ilu chwilach z życia innych ludzi, uczestniczyliśmy, czy jesteśmy częścią kogoś życia, kiedy jego marzenia się spełniają, czy kiedy umierają. Czy próbujemy się tam dostać, jakbyśmy byli przeznaczeni, żeby tam być, albo czy zdjęcie było zrobione znienacka. Tylko pomyślcie, możecie być dużą częścią życia kogoś innego i nawet o tym nie wiedzieć..."

Do ilu potrafisz policzyć?
Do stu?
Do tysiąca?
A może do miliona?
Jeżeli potrafisz, to policz.
Nie chce Ci się?
To za długo?
Więc nie mów, że potrafisz coś zrobić, jeżeli nie chce Ci się tego robić.
Nie mów, że coś wiesz, skoro nie chce Ci się tego mówić lub tłumaczyć.
Bo nie po to człowiek otrzymał wiedzę, żeby zachować je dla siebie.
Jeżeli człowiek nie dzieli się swoją wiedzą lub jej nie wykorzystuje, może równie dobrze jej nie mieć.

Zaczęłam od fot.. Skasowałam.
Nie wytrzymałam długo,przywróciłam je znowu.
Później numer telefonu.
I tak znałam na pamięć, więc nic to nie dało.
Zapisałam Cię inaczej,ale kurcze odczytywałam tak jak przedtem. Przed snem myślałam o innych,ale i tak widziałam Twoje źrenice. Wyprałam ' Twoją ' ulubioną bluzę..
Ale nadal pachniała Tobą.
Skasowałam nr. gg..
Ale na chwilę, musiałam przecież widzieć Twój opis.
Chciałam zapomnieć, ale zapukałeś do drzwi.
I znowu ten sam rzeczy stan.

Gdy zamykają się jedne drzwi do szczęścia,
otwierają się inne, ale my patrzymy na
pierwsze drzwi tak długo, że nie widzimy
tych drugich.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

"Trzeba przeżyć wszystko, co jest nam dane.
Całą radość i cały smutek.
Nie wolno nam się od tego uchylić.
Nie przeżyty smutek, przed którym uciekliśmy
i tak kiedyś nas dopadnie."

Uwielbia łamać zasady, patrzeć w niebo.
Lubi wracać do wspomnień, śmiać się z niczego,
jeść słodycze, słuchać muzyki i
rozmawiać-najczęściej bez sensu,
chodzić na spacery...
Wie, co znaczy nienawidzić a potem znowu kochać...
Nie przejmuje się tym, co mówią o niej inni...
Dąży do swojego celu, zazwyczaj jest uparta...
Choć stara się "być", ale jest tylko "obecna"...
Uważa, że życie jest niesprawiedliwe...
Życie nauczyło ją, żeby nie wybiegać za bardzo w marzenia...