Twórczość, Ripsek

Płacimy za to, na czym chcemy oszczędzić. Płacimy za dom, żeby oszczędzić sobie chłodu, płacimy za leczenie, żeby oszczędzić sobie bólu, płacimy za miłość, żeby oszczędzić sobie samotności.

Jestem już zmęczony, zmęczony ciągłym przyzwyczajaniem się do nowych ludzi, którzy i tak mnie zostawią, tak samo jak ci starzy

Odeszła jedyna osoba która potrafiła sprawić, że w mojej otchłani rozpaczy pojawiało się światło.

Widzę Cię niemalże codziennie. Błyszcząca i uśmiechnięta, zawsze miła dla oka i ucha, umilałaś mi dzień w sposób, którego nie potrafię wyjaśnić. Niestety, moje zachłanne serce nie potrafiło zaspokoić się czymś tak czystym i dobrym jak przyjaźń. Zapragnęło kochać, miłością brudną i zazdrosną. Płomień w twoich oczach zgasł, już nie sposób dostrzec jego ciepła, gdy na mnie patrzysz. Nonsens. Już nawet nie możemy na siebie patrzeć. Miłość zniszczyła przyjaźń, zawiść zniszczyła płomień.

Bo najgorszym uczuciem na świecie jest to, gdy mijasz na ulicy kogoś kto kiedyś był Ci bliski, a teraz między wami przepaść.

"Pragnąłem mleka matki a dostałem butelkę ze smoczkiem
Pragnąłem rodziców - a dano mi zabawkę
Pragnąłem rozmowy - a dano mi książkę
Pragnąłem się uczyć - a wystawiono mi świadectwo
Pragnąłem myśleć - a otrzymałem wiadomości
Pragnąłem mieć szerokie spojrzenie - a otrzymałem krótkie informacje
Pragnąłem szczęścia - a dano mi pieniądze
Pragnąłem sensu - a umożliwiono mi karierę
Pragnąłem nadziei - a dostałem niepewność
Pragnąłem się zmienić - a obdarowano mnie współczuciem

Pragnąłem ŻYĆ..."

Autor nieznany