Niech zagra nam proza....

"Gra na wielu bębenkach" Olgi Tokarczuk to zbiór opowiadań. A tych nie czyta się tzw. ciurkiem, wszystkie w ciągu jednej nocy. Wszak to nie kryminał. Opowiadaniami czytelnik powinien się delektować. Jedno przed śniadaniem, drugie po obiedzie... Zbiór krótkich tekstów może leżeć obok innej książki i stanowić przerywnik w jej czytaniu. Taki deser na podwieczorek, którego nie połykamy w całości, ale nakładamy odrobinę na łyżeczkę i delikatnie rozprowadzamy w ustach, by nasycić wszystkie kubki smakowe, sprawdzając, czy nam smakuje....
I tak też jest z opowiadaniami Tokarczuk. Błędem jest czytanie nawet dwóch tekstów, jeden po drugim. Różnorodność treści sprawi, że zleją się one w jedno, którego, jak mawia młodzież, nie zakumamy. Zatem powoli, dokładnie, analizując każde słowo, każde zdanie czytajmy o szopce w Bardzie, najbrzydszej kobiecie, tajemniczej tancerce... Zastanówmy się dlaczego tak od razu wiemy, o jakie wydarzenia najnowszej historii Polski, kiedy nie działają telefony... Pochylmy się nad losem małżeństwa i figury szachowej.... dlaczego jest to skoczek? A to opowiadanie skąd znamy? Aha, był taki film... na jego podstawie...
Wszystkie opowiadania przeniosą nas w świat różnych emocji, o różnym natężeniu i przesłaniu. W prozie Tokarczuk pozornie prosty opis jest wyrazem uczuć, które targają narratorem i pobudzają nas do budzenia własnych wrażeń. I wcale nie oznacza to, że musimy się z narratorem zgadzać.
Na portalach zajmujących się literaturą "Gra na wielu bębenkach" oceniana jest na 7/10 punktów. Książka powyżej średniej, ale nie doskonała. Ocena jak najbardziej sprawiedliwa. Nie są to teksty dla osób lubiących lekko, łatwo i przyjemnie przed snem, ani dla miłośników zagadek. Dla kogo są?
Oddajmy głos autorce: "Nigdy nie oczekiwałam, że wszyscy mają czytać i że moje książki mają iść pod strzechy. Wcale nie chcę, żeby szły pod strzechy. Literatura nie jest dla idiotów. Żeby czytać książki trzeba mieć jakąś kompetencję, pewną wrażliwość, pewne rozeznanie w kulturze".
I to by było na tyle o wielu bębenkach...