Twórczość, Psyche91

Byli sobie zupełnie obcy. Dwa przeciwległe bieguny. Odmienne światy. Tamten wieczór sprawił, że wszystko się zmieniło. Kilka małych gestów, parę uśmiechów i niby nic nie znaczących spojrzeń. Kilka słów rzuconych w biegu. Wtedy jeszcze nie zetknęli się ze sobą tak naprawdę. To był tylko początek. Początek końca Ich świata. Najpiękniejsze jest to, że On nie potrafił zapomnieć barwy Jej oczu, a Ona nie mogła zapomnieć dotyku Jego ust. Nie chcieli zapomnieć tego, co było. Tych dni i nocy, gdy liczyli się tylko Oni. Nikt inny. To był Ich czas i nikt Im tego nie odbierze.

Bo ja mogę do cholery odchodzić od zmysłów. A Ty sobie spokojnie pijesz kawę, nie dając znaku życia.. Nie, to nie jest logiczne.

Dobra miłość dotyka Nas namiętnie. Drąży tunele pożądania. Skrada się i wybucha rozkoszą w komórkach naszych ciał.

Czasem lepiej pomilczeć.
I zadedykować to milczenie Komuś, kto umie słuchać naszej Ciszy.

13.10.2010.

Rozplątałeś sznurowadła mojej niepewności i żalu. Teraz wiem, że mogę iść z Tobą dalej do przodu, bez obawy, że się potknę.