Twórczość, Przemio

Ze snu zbudził się Wilk.
Biegnij, biegnij, biegnij.
Za Boga, za Honor, za Ojczyznę.
Z karabinem, z odwagą na karku
Niezłomnie do przodu.

Chcieli o Nim zapomnieć,
Zakopać gdzieś głęboko w lesie.
Kłamali, palili, śmiali się.
Zrobili z Niego kundla,
Bez rasy, bez rodowodu.

Niewinny, we krwi wykąpany,
Na zawsze — białoczerwony.
On zna swój teren,
Na obcych kłapie zębami,
Za swoich da się pokroić.

W pysku niesie Koronę
Strzał! Świst kuli...
Padł na ziemię.
W górze widzi białego Orła -
Już wie, że było warto.

Od autora: trudno w to uwierzyć ale opowiadanie jest inspirowane prawdziwymi wydarzeniami.

Miałem sen. Śniło mi się, że wszystkie kotki były wolne. Biegały sobie po zielonej trawce, wciągały kocimiętkę po której wydawało im się, że bawią się z jednorożcami, wdrapywały się na drzewa, polowały do woli na myszy i ptaki a ich kuwety zawsze miały świeży żwirek. Było też specjalne miejsce w którym wszyscy weterynarze świata byli unieruchomieni do ściany i kotki mogły w nich rzucać zgniłymi pomidorami za te wszystkie zastrzyki, za tabletki, za wciskanie termometru pod ogonek i za obcięcie bimbałek. Istna idylla aż tu nagle na horyzoncie pojawiły się czarne chmury, które niczym Kubica w mig napłynęły nad kocią sielankę.
I usłyszałem głosy wołające:
- Uwolnić psy [...]

Od autora:
To już trzecia część o życiu Dariusza.

- wpuść mnie do Hansa.
- a jest pan z nim umówiony? - spytał ochroniarz.
- jestem Iceman i nie potrzebuję specjalnego zaproszenia.
- niestety żaden Iceman nie jest na liście gości.
Słysząc to Iceman wziął zamach i wycelował w twarz ochroniarza. Ta nagle się rozmyła i poczuł uderzenie w wątrobę. Po krótkiej szarpaninie Dariusz wylądował na ziemi i został obezwładniony.
- kurde, starzeję się - pomyślał Dariusz.

Pokój do którego został wprowadzony Iceman był salonem gościnnym, z kominkiem, z pięknym widokiem na ogród i ogromnym dębowym biurkiem za którym siedział Hans.
- co za miła niespodzianka - powiedział Hans widząc Icemana w drzwiach - proszę go puścić a pan, panie [...]

Od autora:
Pisząc w 2013 roku opowiadanie "Iceman" myślałem, że będzie to pojedyncze opowiadanie, jednak pewnego dnia odwiedziła mnie Wena i tak oto powstała druga część o fragmencie życia Dariusza.
PS
Jak na razie żaden helikopter nie pojawił się nad moją altanką, więc coraz śmielej chodzę na działkę...

- i po co ci to było, gnoju? - spytał retorycznie Dariusz.

Trzy dni wcześniej
Zmachany lotem gołąb, przysiadł na dachu gołębnika. Rozejrzał się wokoło i spostrzegł w oddali mężczyznę koszącego trawnik. Owy mężczyzna z aptekarską dokładnością dbał, by trawa była odpowiedniej długości i miała należyty kolor. Gdy tak troszczył się o trawę, niespodziewanie zadzwonił telefon. Na wyświetlaczu pojawił się numer zastrzeżony, więc chłodnym głosem rzekł:
- słucham.
- dzień dobry panie [...]

- Boże! Tyle razy Cię prosiłem o szóstkę w Totka a TY wciąż jesteś na to obojętny jak głaz...
- HMM... TO MOŻE WPIERW WYŚLIJ KUPON

Nie mogę zasnąć, skrzydlate myśli -
Fruwające motyle, motylki kolorowe.
Wypełniają mnie po brzegi, majtając skrzydłami.

Mam je od czubka głowy, po same stopy,
Przez wszystkie narządy, organy i kości.
W tętniącym sercu też się zalęgły.

...

Teraz siedzę sam, jak Kevin -
W dłoniach trzymam skrzydełka tęczowe.
Oderwane od tułowia, nie wzbiją się do nieba.

Spójrz na swój bochenek chleba. A teraz na mój. A teraz znów na swój. Szkoda, że mój nie jest Twoim, prawda?

- Siema ! – powiedział Waldek, lekko kołysząc się na boki.
Adresat powitania znieruchomiał na moment, by po chwili słownie schłostać kolegę:
- Weź nie pokazuj mi się na oczy ! Od godziny sam robię zakwas !
- Ok, już spadam.
- Stój. Znowu piłeś ?
- Ja ? Nie.
- W takim razie, ile widzisz palców ? – dramatycznym gestem, wyciągnął środkowy palec.
- Gdybyś się tak nie kiwał na boki, to bez problemu bym zgadł. Poczekaj, ściany też się ruszają. K*rwa, przestań tak mieszać ten zakwas, bo od tego cały pokój wiruje !
- Wiruje ci w oczach ? To może jeszcze się napij ?
- Nie dzięki, jestem w pracy.
W tym momencie z klatki wyleciał cudny paw. Jego lot był krótki, podobnie jak dziewiczy lot Ikara.
- No pięknie; narzygałeś do zakwasu !
- Spoko, coś da się z tego zrobić...
Następnego dnia słońce jak zwykle wzeszło ponad blokami, jakiś kos obłędnie zaśpiewał melodię a starsza pani weszła do piekarni.
- Dzień dobry, poproszę chleb z szynką.
- Słucham ?
- Poproszę chleb z szynką.
- Ale my takiego nie sprzedajemy – odpowiedziała zdziwiona ekspedientka.
- Jak to nie ?
- No nie.
- Na pewno ? Bo wczoraj kupiłam i był taki smaczny, palce lizać.

Owa historia jest prawie że na faktach. Usłyszałem ją kiedyś, dawno temu od koleżanki i postanowiłem własnoręcznie ją tak pokolorować, żeby stała się moją historią, ale bez obaw, puenta pozostała bez zmian.

- Paczki przyszły – powiedział Krzysztof.
- Przyjechały – poprawił go Patryk.
Po sprytnym manewrze na wąskim podwórku, kierowca chytrze wcisnął się swym starem pomiędzy dwa zaparkowane samochody. Otwarcie drzwi przypominało spowodowanie zejścia lawiny śnieżnej, z tą różnicą, że ta była bardziej wartościowa a gdzieniegdzie oznaczona nalepką: OSTROŻNIE. Po odkopaniu kierowcy, Krzysztof rozpoczął przyjmowanie paczek. Szło mu całkiem nieźle aż tu nagle jedna z nich zaczęła podejrzanie się zachowywać. To dziwne i niepokojące stwierdzenie jak na obyczaj paczki, więc na chwilę wstrzymano przyjęcie.
- Co to może być ? – zastanawiał się Patryk.
- Nie wiem ale dziwnie wibruje.
- Patrzcie ! – zawołał kierowca – ona ma dziurkę !
Hmm dziurkę, rozmarzyli się. Faktycznie, miała dziurkę.
- Coś z [...]

- Cześć, jestem Ania.
Ściskając Ani dłoń, nie wiedziałem, że w przyszłości owa dłoń uratuje mój pęcherz przed eksplozją. Tak, tak, gdyby nie Ona, dziś śmiejąc się, popuszczałbym mocz do foliowego woreczka.
Po krótkim i treściwym wstępie, chyba nadszedł czas na rozwinięcie akcji.
Był to prawdopodobnie najlepszy dzień tygodnia, bo piątek, tygodnia koniec i początek. Po skończonej Oazie, stanęliśmy przed problemem, który nęka ludzkość od stuleci: co robić ?
- Chodźmy nad Zalew – zaproponował Karol. Chociaż w tamtej chwili Karol jeszcze się z nami nie włóczył, jednak jako Narrator, postanowiłem wpleść Go w to opowiadanie.
- No to chodźmy.
I poszliśmy. Szybko nasz entuzjazm jednak został ostudzony przez czarne chmury, które pojawiły się znikąd. Z nich spadł soczyście mokry [...]