Twórczość, pomidores

rozkaz pal i straszny ból rozpal mnie
lecz na twarzy uśmiech trwa
za Polskę bracia za kraj
z mych ust słowo pada i widzę ten bój i padam ....

Widzę i nie wierz jak patrząc na ciebie w twoje oczy twoje usta i twe dłonie
niczym siedem cudów święta w jednym miejscu w jednym ciele a twa dusza
cos pięknego lecz schowana ze skorupą życia twego
lecz ja drążyć skalę będę by ją przebić lub rozkruszyć by pokazać ci ze warto wieżyc jeszcze
w ludzi a nie smutek i samotność

Los co spłatał figla nam
nie ustanie zaskakując różne dziwne rzeczy nam przynosząc
chwile wzlotów i upadków chwile bólu i radości choć ty drugich jakby mniej
nie rozpieszczał wcale nas i gdy żal ogarnął nas wtedy los uśmiechnął się
i poplątał drogi nam pokazują ze to koniec jest początkiem

to co było niech nie wróci
niech zaginie w mej pamięci
niech ta przeszłość co mi ciąży pozostanie za plecami
i odetnę ja marzeniem o przyszłości w innym świecie
w tym bez bólu łez cierpienia proszę Panie weź mnie już do siebie

cisza przerażająca cisza i w tej ciszy czas ucieka tik tak jak serca bicie odmierza życie nasze

Polsko czy w tych czasach nędzy bólu
jest nadzieja iskra mała
ze ci bracia co zginęli
ci co krew przelali za tą Polskę
wolną gdzie mieliśmy żyć dostatnie z wolnym słowem i radością
czy ci ludzie krew przelali za te chamstwo i złodziejstwo
co dotyka lud biedoty
ale przyjdzie jeszcze pora ze ci z góry klękną nisko przed tym ludem przed biedotą

serce krwawi oczy łzawią dusza cierpi życie leci i nie stanie nie poczeka nie pomoże ci niestety

Tu gdzie jestem tu mam wszystko
Tu za wszystko tez zapłacę
Za te Zycie za tą krew tu chce polec na tej łące
Gdzie makowce w blasku krwawią
Gdzie szum lasu śpiewa pieśń
Gdzie ta ziemia krwią splamiona
Za ten sztandar z krwi i bieli
Przez mych braci wywalczony
Tu che polec na tym polu by połączyć się w nadziej
Że wrócimy do tych ze jesteśmy im coś winni
Bo oddali nam coś więcej nich ich Zycie dali wolność
Nie zapomni czytelniku ze nie słowem walczyć trzeba
Lecz czynami by pisali o nas ludzie pięknym piórem a nie drukiem

być bogatym pływać jachtem po najpiękniejszy morzach świata
być tam gdzie jeszcze nikt nie dotarł
mieć wszystko na świecie o czym tylko się pomarzy
lecz nie mieć ciebie to tak jak by nie mieć nic na świecie

Co czuje nie wiem
Kim jestem nie wiem
Lecz wiem ze Bóg wie i ma wobec mnie plan
Wybrał mnie z pośród wielu
Bym był twym aniołem bym czuwał gdy ty spisz
Bym patrzył tam gdzie ty nie patrzysz bym strzegł cie od zła wszelkiego
Nadstawiając mą pierś przed się kulą się nie ulękł
A ty ty nie musisz się bać gdy umrę bo umrę szczęśliwy
Bo umrę za miłość największą umrę za ciebie kochanie

Widzę i nie wierz jak patrząc na ciebie w twoje oczy twoje usta i twe dłonie
niczym siedem cudów święta w jednym miejscu w jednym ciele a twa dusza
cos pięknego lecz schowana ze skorupą życia twego
lecz ja drążyć skalę będę by ją przebić lub rozkruszyć by pokazać ci ze warto wieżyc jeszcze
w ludzi a nie smutek i samotność