Twórczość, Polna

Czuję zapach twój
Żyjesz zbyt rozrzutnik by z tobą być
Rano coś wypijesz później, znów cię w domu nie ma
Wracasz do mnie już tak rzadko
Wczoraj miałaś rozerwany stanik
Rozmazaną twarz twoją brałem w dłonie kiedy znać cię nie chciałem
Lubisz zabawę, lubisz mężczyzn to cię zgubiło
Patrz to nasz syn
Dla ciebie to Tania rozrywka
Nie widzisz jak lecą mu łzy po policzkach
Ja przeżywam chwilę ciszy gdzieś na pozór
Tocząc wojnę gdzieś w środku
Dzwonię do ciebie nad ranem ty nie odbierasz
No tak dla ciebie to tylko melanż

Zakrzywia mi sie czas gdzieś
Wytłumacz mi dlaczego teraz palę
Gdzie się podziałaś
Od zera do stu widziałem jak wyszłas ode mnie do tamtego
Nie udawaj więc, że nie wiesz o co mi chodzi
Kiedy rozmawiamy ciszą , twoje usta milczą
We mnie gotuję się krew
Ciemne ściany we mnie nie niepokój
W tobie ja
Mogliśmy do rana tak
Zbyt dobrze zapamietam twoje tepę źrenice puste jakby wiatr szalał tam
Nie będę udawać świetnie kokietujesz , nie dopite drinki , pet z kawą tym się leczyliśmy rano
Nazywałem cię wtedy swoją Panią
Ciebie ciągnęło złe środowisko i tamto towarzystwo , mnie twój dekolt
Czasami sie łudze ze wrócisz i ujrze znów ruch twoich bioder , ale teraz pustka , cztery ściany , teraz palę.

Pociąg stoi na stacji ,wczesny poranek ,jeszcze świta
Ja znowu w poniżeniu wracam do domu
Nie pamiętam tej drogi i tych twarzy.
Tydzień za tygodniem blednie
Co raz bliżej do końca
I wsiadam w ten pociąg
chociaż na chwilę dać sobie odpocząć zanim demony się zjawią.
Droga ta wcale nie prowadzi do domu
Skończyły się papierosy i skończyły się pieniądze.
Pola i lasy matka czeka
Chyba nie było mnie wieki
Wolałem tu dzień w dzień bawić się rozrzutnie
Nie pomoże tu paracetamol i nie pomoże tu sen głęboki
Czekam aż ten pociąg stanie , bo myśli w głowie pędzą jak gonitwa.
Siedzę sam i myślę co wczoraj się działo
coś jakby wódka wypita gdzieś na murkach
Coś jakby zdrada ,zapomniałem ,że w domu czeka żona
może śpi już w innych ramionach
Chociaż na chwilę zobaczyć własną córkę
chociaż moja twarz dla niej rozmyta jak farba na płótnie.
Nie mam już pracy i nie mam już chleba
Nie mogę tu tego wytrzymać
Ostatni łyk trunku z mojego plecaka , a ta podróż znowu mnie dusi

Kiedy pije ,czas przemija ,a ja zabijam złe wspomnienia.Pewne sprawy brudzą pamieć .Chociaż dziś na życie piękny widok ma. Mimo ,że moje oczy się śmieją.potrafią kochać ,czuje dobry oddech na swoich barkach.To znaczy dużo więcej ,.Widzę codziennie smutne twarze,spotykam zepsute sumienia ,a ten Świat nie chce się zmieniać .Zdjęty stresu cierń,poukładane duszy fragmenty,gotowa do działania .Coś się poukładało to szczęście nie ten chwilowy blask

Pamiętasz związane w bezsilności ręce.
Ciągnące się płaczu krople.
Szarość,smutek,żal i gniew.
Pętle na szyi ciasną coś w tobie zgasło
Czy znasz jeszcze mój uśmiech?
Czy pamiętasz własną córkę?
Czy ty widzisz gdy deszcz na mnie pada?
Zgasiłeś światło w swoim życiu,nie myślałeś wtedy o swoim dziecku,łatwo ci to przyszło.
Czy ty wiesz,że ona dziś kocha młodego chłopaka ,choć nie pokazałeś jej jak się kobietę kocha.
Czy widzisz każdy jej błąd,chwilę szczęścia.
Każdy mówi ,że jest mądra i piękna.
Lecz ciebie przy niej już nie ma

Młody chłopak z mojego osiedla
Mieszkający teraz w Belgii
Zarabia teraz dużo pieniędzy.

Kiedyś trójka znajomych
wyjechała samochodem na ulicę
Dwójka z nich tak młodych straciła życie
Przyjaciel bardzo długo o swoje walczył.

Przyjaciółka,która zajęta
masą spraw , odeszła ..
Nie mając czasu nawet się odezwać.

Zawsze jest powód dla którego ktoś nie wraca do domu.
lecz ich dusze cicho przez nasze życie lecą jak motyl.

Wstaje Słońce
Zobacz nowy dzień, czy masz dla kogo wstać, myślę że tak.
Który to już raz twoje myśli idą w naszą stronę?
Oboje mamy trochę złości do siebie lecz nie pretensji bo oboje dla siebie jak powietrze,a nie obwinia się tego co pozwala nam żyć. Jeszcze raz się zatrzymaj popatrz w moje oczy, patrzą w ciebie w zadumie, są wzburzone jak twoje, pełne emocji, bo siedzisz obok.
To takie proste
Z dedykacją dla G. C. 04.07.2018

Pytają mnie czy wszystko gra
Jakby walczyli o berło
Kto będzie lepszym moim dozgonnym druhem .
Ale gdy samotnie w popołudnie moknę nikt nie pyta czy boli.
Patrzę na stare teksty i oczom nie wierzę , ile w nich smutku
Teraz inna filozofia , inaczej rozglądam się po Świecie
Może to kwestia wieku , może dojrzałości.
Świat jest jak Wf, nic więc dziwnego ,że znowu zgłaszam nieprzygotowanie.
Daję sobie spokój z tym czerwonym winem , z myślami nie ułożonymi w całość.
Czas dać trochę uśmiechu , tam gdzie go brakuje

Marzą mi się ciepłe ,letnie dni , gdzie razem ja i ty,
Czuć w nas teraz lekki chłód
Taki jak na dworze często czuć
Jezioro za naszym domem już zamarza
Musimy uważać i w tej miłości dotrwać do lata
Wokół łzy, mnóstwo pokus
Czasami brak sensu,rytmu kiedy wstajemy rano
Patrzymy w swoje oczy i chyba sami już w to nie wierzymy
Bo trzeba tyle mądrość żeby stopić się w jedności.

Pieniądze i zazdrość ,wciąż te same żądze
Wszyscy dużo o tym mówią a każdy chce miłości

Wiosenny , ciepły dzień i to wrażenie, że każdy kwiat rośnie właśnie dla nas.
Znalazło się miejsce gdzie świeci słońce na pewno,tu każda doba przeżyta razem to mały cud.Odeszło to co złe ,teraz w życiu mam lekko,dookoła piękno ,dużo jeszcze przede mną.