Twórczość, pierdzielsie

O, jak wiele Cię tutaj
gdzie nie spojrzę,
tu i tam jesteś

i choć uszy
oczy
zamknę

sasanek zapach czuję
a w nim Ciebie

Ty
zimnej skały dotyk
co daje siłę
odwagę jakąś, niemądrą?

O, tu też Ty
w cukiernicy
na nie swoim miejscu

Czy Ty jesteś
wszędzie
we wszystkim

i będziesz dziś
gdy znów nie zasnę

a w nim

Włożę dziś uśmiech
Złożony z twych dłoni
Radosnych odkrywców
Moich horyzontów

Włożę dziś drżenie
Na dłonie me
Które tak chętne
Lecz sójki za morze

Włożę dziś wolność
Niech słowa wpłyną
Na twardy brzeg
Twojego ja

Włożą dziś szept
Usta me nagie
Tak uśmiechnięte
Lecz drżące.

Latać wysoko
na chmurach lądować
nie spadać

Płynąć głęboko
w ławicach się kryć
nie tonąć

Kochać gorąco
w ramionach być
płonąć

Co z tego
że szczyt zdobyłeś
jeśli tylko
windy przycisk
kciuk twój musnął

Co z tego
że zaliczyłeś
ją lub egzamin
jeśli w uszach wino
ściąga w spodniach

Co z tego
przepraszam twojego
gdy
myślisz
daj spokój już

Co z tego
że czujesz się kimś
jeśli ja
przez ciebie
nikim?

Schowałeś mnie
w skrzydeł swych cieniu,
oka źrenicy
mniej niż mnie strzeżesz,
wyschłe studnie miłości
swą chwałą napełniasz.
W Tobie
nie mam
niedociągnięć
niemile w świecie widzianych.
Miast nich
- pełnię pełni,
nasycenie.

Twoją kreską Panie
Chcę być rysowana
Grubym konturem ograniczona,
Jednak - wolna.

Mocną kropką nad "i"
Niech będzie ma wiara,
Nie znakiem zapytania,
Nie ulotnym przecinkiem.

Proszę krzycz przeze mnie
Przez me czyny, Jezu
Chcę hałasu,
Co uzdrawia jak cisza.

Śmieją ci się oczy,
gdy przechodzisz obok.
Chciałbyś zaśmiać się na głos,
tak do mnie, serdecznie.

Choć chwilę się podroczyć,
zmartwić się chorobą,
złączyć podzielony na pięć części włos
i lekko przytulić, koniecznie.

Życie jednak inaczej się toczy,
My bez siebie, w myślach tylko z sobą.
Czekamy niecierpliwie na śmiertelny cios.
To źle. Lecz kochać - niebezpiecznie.

Biegnij,
nikt nie czeka,
byś mógł zdążyć
z tą brzydką miłością
niesioną
na dłoni
odciskami upstrzonej.

Biegnij,
nikt nie czeka
na twoje zasapane serce,
usta spękane
co nie potrafią
być czułe.

Biegnij,
uciekaj,
tu nie ma miejsca
na niedociągnięcia.

I wybacz
kamieniom,
co serc nie mają
a oczy ich ślepe.

Przenika mnie światło do głębi,
rozświetlić nie może duszy ciemnej.
Choć boję sie, wstydzę Twej potęgi,
świadomie dążę do zagłady pewnej.

Wiem, tylko Ty znasz
co dobre, a co złe,
ja decydować mam
po którą z rzeczy sięgnę.

Ktoś nieznajomy wesprzeć pragnie,
rękę podaje i czeka,
ja jej nie chwytam, zaraz opadnie.
Wiem, tylko Ty do końca zwlekasz.

Pomóż mi
spraw
bym sięgnęła
po Twoją dłoń.

Trzask, trach
idzie strach.
Niewinny i maluteńki
ostrożny i cichuteńki.
Trzask, trach.

Bum, bam
serca głośno biją nam.
Łomoczą, aż mierzi
wyskakują z piersi.
Bum, bam.

Aaaaaaaaaaaaaaaa
to już ostry krzyk
gdy pająk wielki jak byk
ucieka do swej pajęczyny.

Wyłaź spod tej pierzyny!

Uśmiechnę się słodko
oczkiem mrugnę
nóżką tupnę
bioderkiem zakręcę.

Uśmiechnę się bezzębnie
spojrzę zezując
nóżką już nie tupnę
chore biodro wypnę.

Ale...
Zawsze kochając.