Twórczość, Pax1975

Ona pragnie.
cała jest jednym wielkim pragnieniem,
Kawałek po kawałku gryzie się z myślami.
Z łaknienia, pragnienia, marzenia, pożera.

Ona kocha.
Emanuje, zniewala, czaruje. Blefuje
wierząc w swoje, święte prawo do grzechu.
Ona kocha i zmienia sukienki.
Na lepsze, na inne, niewinne, nieznane.
Ona kocha więc odchodzi od zmysłów.
Bezwstydnie, bez słowa, od nowa.
Ona kocha, szlocha, zawodzi, odchodzi.
Pozostawia po sobie ślad szminki.

Mamy cyfrową muzykę, cyfrową telewizję, cyfrową fotografie... cyfrową miłość.
Jak bardzo się różnią od siebie te dwa uczucia- "analogowe od cyfrowego?";)

Przecież Wiesz, że zabłądziliśmy we mgle,
Przechodząc przez nocną ciszę.
Puściłem Twoją rękę, a cyfrowe rano,
zagłuszyło jutro.

Jak płatny zabójca sprzątałem śmietnik
w odwodzie mając własny oddech.
Mgła wciąż gęstniała i straciłem Cie z oczu!
Rykoszet jak zdrajca... zgasił nasze światło.
Zimnym kątem oka skreślił, dwie ofiary.