Twórczość, Paula170492

Ona nie chciała się narzucać. On nie chciał Jej za bardzo komplikować życia sobą. Tak jakby nie wiedzieli, że znaczą dla siebie więcej niż wszystko.

Nie uwierzyłbyś jak dziwna bywa myśl
Gdy czas zatruwa ją czekaniem
Gdy nie odróżniam snów od wytęsknionych słów
Zbyt długo czekam już na ciebie...

Nie uwierzyłbyś jak ślepym można być
gdy oczy karmi się czekaniem
nie dowiesz nigdy się jak wiele się zdarzyło
gdy ciebie ze mną tu nie było.

Jestem chora i zmęczona bałaganem, który we mnie zrobiłeś
Już mnie nie złapiesz na płacz
Musisz być ślepy, skoro nie widzisz
Że będziesz za mną tęsknił do końca swoich dni...

Na początku przezywasz "wzlot"; stan euforii i uniesienia. Wierzysz w to, że nareszcie spełnia się skryte marzenie o czyjeś miłości, trosce, bezpieczeństwie. Uzależniasz się wiec od człowieka, który wywołuje tak radosne samopoczucie. I podobnie jak narkoman, zmuszona "brać" coraz więcej, bo działanie środka stopniowo słabnie.Zacieśniasz wieź z partnerem tym bardziej, im mniej doznajesz satysfakcji. Usiłujesz utrzymać coś, co wyglądało na początku wspaniale i obiecująco. Zaczynasz czepiać się partnera niczym niewolnica, bo potrzebujesz coraz większych porcji uwagi, zainteresowania i ciepła. Im gorzej się dzieje, tym trudniej jest Ci odejść... Bo kochasz Go.... za BARDZO!

Nic już nie zostało,
Słowo przepraszam nie wystarcza,
Tak potraktowane serce nie pokocha nigdy więcej...

Wystarczyło zmienić trochę wygląd...
I od razu zmieniłeś podejście.. zauważyłeś mnie ...
a Tak uparcie broniłeś tezy że nie ważne to dla Ciebie..

Dziś znów czuje złość z Twojego powodu.. znów jest źle...
Ale za parę dni ochłonie i znowu będzie tak jak było.
Wrócę do szarej rzeczywistości i dalej będę się łudzić że będzie lepiej i że coś nas połączy...