Blask słońca przedarł się w kosmyki włosa,
gdy szłam przez pola pełne prosa,
idąc w zamyśleniu,
co też mnie czeka w następnym przechwyceniu-
przez kolejny zmysł
bądź mój wymysł.
Ja nie wiem, czym jest ten świat,
ja nie wiem, czy w ogóle panuje w nim jakikolwiek ład.
Ja nie wiem, czy to wszystko nie jest snem,
a może to noc jest naprawdę dniem?
Idę tylko przez pola,
dlatego cieszę się, że blask słońca ociera się o me ramiona.