Twórczość, OddechLiter

Gnam przed siebie w zatraceniu, nie wiem, czy do przodu... ale wiem, że gnam. Po co mi to? Po co gdzieś gonię?

Jej sprężyste delikatne blond loki rozkołysane, niczym dojrzałe tulipany przez ciepły wiosenny wiatr, który otulał jej piękne uśmiechnięte policzki sprawiały, że moje życie miało jeszcze jakikolwiek smak.

W telefonie nadal odpowiada cisza,
A sygnał jest głuchy, jak ściany pokoju,
W którym sam na sam, odcinam się od życia,
Zadając sobie pytanie, czy chciałbym znowu?

Ty miałaś tańczyć ze mną w rytm naszej melodii,
I nie wiem nadal, kto pierwszy w nas zwątpił.

Pamiętam Twój uśmiech i oka nieśmiertelny błysk,
Pamiętam Twój szept i każdy kolejny krzyk,
Pamiętam Twój płacz i śmiech przez łzy,
Pamiętam to wszystko, albo nie pamiętam nic.

Od czasu do czasu będę rzucał jakieś swoje wersy, dłuższe, krótsze. To co zostało nagrane, albo to co jeszcze nie zostało. ;)

A chciałbym czasem móc dać Ci wszystko.
Ale jestem pomiędzy przepraszam, a idź stąd.

Nienawidziłem jej nie kochać, nie kochałem jej nienawidzić. Ale to wszystko chyba się zmieniło.