Twórczość, Nutka67

Spotkałam dzisiaj Greka,
Niczego nie udawał,
Idąc koło mnie w deszczu
Mym blaskiem się napawał.
Spotkałam dzisiaj Greka,
Nie miałam tego w planie.
Deszcz moczył moje włosy,
On chłonął każde zdanie.
Spotkałam dzisiaj Greka,
Był, jak spełnienie marzeń.
W tym deszczu, pod chmurami
Tyle niezwykłych wrażeń.
Spotkałam dzisiaj Greka
I czułam się królewną.
Spotkamy znów się kiedyś,
Spotkamy się na pewno!
/Joanna/

Czerwiec czerwienią maków kusi,
Jak jest wspaniale, gdy nic nie musisz,
Kiedy nie budzi cię dźwięk budzika,
Za oknem trelów ptasich muzyka.
Wstajesz i słońca złote promienie
Ciepłą pieszczotą dają nadzieję,
Że dzień upłynie cicho, spokojnie,
W poczuciu piękna, nie monotonnie.
...........................................
W sukience z maków, z chabrem we włosach,
Pospaceruję po złotych kłosach.
Szukaj mnie Miły rankiem pod lasem,
Nie zwlekaj długo, nie igraj z czasem.

/Joanna/

25.06.2014

Wiesz, że nie słodzę kawy, herbaty,
Uwielbiam, kiedy dajesz mi kwiaty.
Lecz wyznam szczerze: nie będzie wpadki,
Kiedy przyniesiesz mi czekoladki.

/Joanna/

Kiedy przychodzi stabilizacja;
Codziennie kwiaty, świece, kolacja
To do pisania nie ma tematów,
Więc może jutro zapomnij kwiatów?
Czasem mi nie daj buziaka z rana,
Nie będę przez to mniej zakochana.
Niech to się, jednak, nie zdarza często,
Bo lubię Twoją naturę męską;
Z kwiatkiem, kolacją i ze świecami,
Z buziakiem z rana i z rozmowami.
Najbardziej lubię nasze rozmowy
W każdym temacie, co rusz to nowym
I jeszcze kiedy w swoich ramionach
Tulisz mnie czule, żebym spełniona
Mogła spokojnie oddać Cię nocy,
By rano znowu spojrzeć w Twe oczy.

/Joanna/

Pewnemu Panu z Sopotu,
Co nie chce mi robić kłopotu,
Posyłam kolory jesieni,
Niech szary świat mu się zmieni;
Zacznę od wrzosów z polany,
Mieniące się kolorami,
Od białych po róże, fiolety,
Tak zmienne, jak czasem kobiety.
I klony ze złotem, czerwienią
Jesienne dni rozpromienią
Do pary z brązową buczyną,
Niech będą uśmiechu przyczyną .
I dodam korale jarzębin,
Co smutki przegonią z dna głębin.
Niech Pan się uśmiechnie, rozmarzy.
Z uśmiechem jest Panu do twarzy.

/Joanna/
Tak, z uśmiechem jest Panu do twarzy.
Ja piszę znów, a Pan znowu marzy...

Chciałam ci tyle powiedzieć,
A nic powiedzieć nie mogę.
Tak wiele słów w mojej głowie,
Lecz coś przesłania im drogę.
Chcę tulić cię dzisiaj w milczeniu,
Niech serce twe czuje me słowa,
Bo przecież, co najpiękniejsze,
To taka bezsłowna rozmowa...
Chciałam ci tyle powiedzieć,
Lecz słowa gdzieś uleciały.
Może ich wcale nie trzeba,
Świat w ciszy też jest wspaniały.

/Joanna/

Kiedy miną rozstania dni
I przebrzmią milknącym echem
Otulę ciebie miły do snu,
Otulę cię moim oddechem.
I będę patrzyć na spokój twój,
Na uśmiech sennego majaku,
Odpędzę każdy grymas i znój
Słuchając serca, co bije do taktu.
A kiedy uśmiech rozjaśni twój sen,
Będę wiedziała, że jesteś pogodny
I nim nadejdzie kolejny dzień
Poproszę by był dniem łagodnym.
Już dosyć zmartwień, bólu i łez,
Niech przebrzmią milknącym echem,
Chcę tulić ciebie miły do snu,
Chcę tulić cię swym oddechem.

/Joanna/

Słońce się kładzie za nieboskłonem,
Słońce spać idzie tym dniem zmęczone,
Słońce usypia, ja spać nie mogę,
Jeszcze chwileczka i ruszę w drogę.

Księżyc na niebie gwiazdy rozsiewa,
Księżyc się srebrzy na czerni nieba,
Księżyc, jak psotnik ze srebrną nocą
Może mnie weźmie w podróż karocą.

Chmury przykryły księżyc i gwiazdy,
Chmury ukryły uroki jazdy,
Chmury, co niosą nam ochłodzenie,
Chyba to znak jest; mam zejść na ziemię.

Ale ja nie chcę spać czy malować,
Chcę nocą z niebem trochę balować,
Chcę poczuć znowu wiatr w moich żaglach,
Nie chcę by moja Wena pobladła.
Chcę się radować księżycem nocą
I chce pojechać gwiezdną karocą.
Tylko bez ciebie to nie to samo...
Znów muszę czekać, co będzie rano.

/Joanna/

Moje istnienie nie do mnie należy;
Pełne jest smutku, łez, dziwnych pacierzy.
Chociaż od dawna wstecz nie patrzyłam
Wiem, że w przeszłości jest moja siła.
Moje istnienie ukryte jest w cieniu,
Całe oddane tej myśli, marzeniu,
Tęsknocie większej niż wszechświat cały...
Stworzę dla Ciebie świat doskonały.
Moje istnienie to punkt we wszechświecie,
Z Twoim chcę wkrótce spotkać się przecież,
Zabłysną wspólnie, roziskrzą ciemność
I w raj zamienią szarą codzienność.

/Joanna/

A czym jest miłość?
Cóż jest jak jest;
Spojrzenie w oczy, cudowny gest,
Czasami nawet czymś nas zamroczy
Wtedy najbardziej świat jest uroczy.
Czasem wymyka się spod kontroli,
Taka cudowna, kiedy nie boli.
Ale najczęściej bólem nas raczy.
I wtedy myślę: można inaczej
Tylko bez bólu już nie ta sama.
Wolę więc z bólem, ale oddaną.

/Joanna/

Czy się z tęsknoty pojawiła,
Czy może mieszka stale we mnie,
Taka przemożna dziwna siła,
Co się zanurza gdzieś w duszy głębię.
Tam się rozgaszcza jak jakaś pani
I nie chce odejść choć bardzo proszę.
Nie widzę końca tej otchłani
I posmutniałam, a smutna być nie znoszę.
Lubię się śmiać, śmiać pełną piersią
Podziwiać świat, wszystko dokoła,
Chcę chłonąć szczęście całą sobą,
A tutaj ona znowu mnie woła.
Co zrobić z nutą melancholii,
Gdy wcale nie chcę by tu była,
Szkoda, że minął czas magnolii,
Tym kwiatem bym ją przegoniła.
A może bukiet barwnych cynii
Postawię w kuchni na kredensie.
Niech sobie idzie już! W tej chwili!
Teraz jest pora na moje szczęście.

/Joanna/

Moje marzenia są fundamentem
Domu, co stawiasz z takim rozpędem.
Z takim zapałem murujesz ściany,
Jakby już jutro miał być oddany.
Jakbym już jutro miała w nim mieszkać,
Obiad na stole, ja uśmiechnięta.
Wszystko to widzę w mojej fantazji;
Jak wracasz z kwiatkiem, tak bez okazji,
Jak do kominka dokładasz drewno,
Żeby, jak w baśni z twoją królewną
Usiąść wieczorem z kieliszkiem wina
I opowiedzieć jej o nowinach,
O tym, co wróble wkoło ćwierkają,
Że tylko u nas tak się kochają…

/Joanna/