Twórczość, nieznajoma

każdego dnia muszę zakładać maskę tylko po to, by nikt nie widział jak bardzo cierpię. zbyt wiele wydarzyło się dotychczas bym mogła jak wy cieszyć się życiem. wśród znajomych, rodziny i obok ciebie - zawsze uśmiechnięta, lecz w miejscu, w którym mogę być sobą zanoszę się od płaczu i zadręczam pytaniami, na które ani ja ani nikt inny nie jest w stanie odpowiedzieć.

wielu nam zazdrościło tak wspaniałego uczucia jakim było miłość, będąc blisko siebie magia trwała w nas. razem coś znaczyliśmy, osobno - nic. ja powoli umieram, a ty sięgnąłeś dna.

gdyby mój widok jako osoby cierpiącej przez ciebie sprawiał ci przyjemność - byłbyś najszczęśliwszym człowiekiem na świecie.

gdy tylko nastaje dzień ja nie mogę doczekać się nocy. tak naprawdę żyje tylko po to by umrzeć, bo sama stąd odejść nie potrafię.

już nawet ta rozpacz nie jest najważniejsza..
tylko ta pustka, ta cholerna, ogromna pustka, którą w sercu mam !

nawet nie wiesz jak cholernie boję się życia.
tak samotnie iść przez świat, gdy jeszcze wczoraj trzymałeś mnie za rękę.

żyję..
ale tylko ciałem, bo w środku coś we mnie pękło, umarło.

_____________________________