Twórczość, Nefrate

Zabierz mnie w miejsca, które będą mi o Tobie przypominać, gdy Twoich dni kres nadejdzie, a świat nie będzie chciał się skończyć...

Ciężko jest ukryć swoją osobowość pod kocem pozoru, zapalić fajkę pokoju i napić się herbatki szczęścia, grzejąc przemarznięte cierpieniem stopy w cieple kominka płonącego nadzieją...

Za-po-mnieć...
Jedno słowo,
Łatwe, lecz trudne.
Jest krótkie, lecz ciągnie się latami.
Zwykłe, niewzruszone.
Normalne.
Niegroźne.
A może barwne?
Czas pokaże, jak miesza się czernobiałe.
Zerknę raz jeszcze na zegarek.
Czas stanie.
Zapomne.
Lekko powiedziane.
Latami ulepszane.
Wypełnione wiarą...
A pozbawione nadziei.
Pamięć zawiodła.
Wszyscy zapomnieli...
Wspomnienia stały się czarne...
Zlały się w jedno.
Zmieszały.
Zapomniały.

Jesteś daleko
A może siedzisz obok?
Znaczysz dla mnie dużo,
Przy Tobie pragnę być sobą.
Zamknę oczy,
Gdy je otworze chcę Ciebie przy sobie,
Uczuć dotyk i napawać się uśmiechem.
Kochać Cię
Bardziej niż wcześniej.
Budzić się przy Tobie i patrzeć, jak zasypiasz...
Chcę by wiedział o tym świat,
Lecz to będzie nasza słodka tajemnica...

Wypełniasz mnie sobą, nie odchodź... Nie będziesz miał do czego wrócić... Zastaniesz tylko pustą skorupę...