Twórczość, Natalka5252

Zagubiona, przeczołgana przez los stajesz się robotem. Twoje serce zostało przebite na wylot, tym zardzewiałym gwoździem. Kiedy chcesz pozbyć się kawałka metalu, nie możesz bo nadal masz nadzieję. Jaką nadzieję ?

Wszędzie dziury, a w nich woda. Przeglądasz się w tym lustrze. Czujesz złość, smutek i miłość jednocześnie? Dlaczego życie czasem jest jak błoto, wpadniesz w nie raz i masz brudne buty. Warto było kochać? Nie wiem.

Idę aleją ulubionego parku, wszędzie widzę jesień. Liście opadają bezwładnie na ziemię, czuć w powietrzu lekko mroźne powietrze. Patrzę w błękit nieba nade mną "Kocham Cię" - wysyłam list do niego. Ale nie otrzymuję odpowiedzi. Zapada cisza w mojej głowie. Kap, kap spływają diamentowe łzy.

Kiedy spada na nas wiele trosk, zaczynamy wątpić w siebie i ludzi którzy nas otaczają.
Często gubimy się wśród ścieżek, którymi dążyło się do celu.
Zaczynamy tracić swoją radość, i osobowość.
Nie potrafimy dalej kroczyć, dumnie przed siebie.
Czy w tym wszystkim, możemy jeszcze odnaleźć światło, czy możemy nadal cieszyć się życiem.

A może tak- powiedzieć stop, znaleźć pozytywy i iść dalej z uśmiechem przed siebie...

Przestajemy się starać o Nasze uczucia i uwagę.
W głębi serca ciągle się o Ciebie martwię.
Nie mogę Cię złapać.
Gdzie jesteś? Gdzie?
Uciekasz najciemniejszym, i najwęższym korytarzem.
Nie słuchasz mojego głosu, jestem jak echo odbijające się w Twojej głowie.
Jak woda, która schnie podczas letniej suszy.
Jak lód, który kruszeje gdy na niego nadepniesz.
Jak ogień, który zostawia okropne blizny.
Serce mi pęka, wijący wąż zabija powoli.
Gdzie jesteś? Gdzie ?

.

Na czym powinniśmy się skupić? Szczerze nie wiem. Czy przeszłość to klucz do przyszłości? Nie wiem. Może warto zaufać teraźniejszości, przeistoczyć słowa w czyny, nie uciekać od rzeczywistości. Szare życie też może stać się tęczą. Po co ranić swoje serce, niepotrzebnym gdybaniem nad jutrem, nad całym naszym życiem. Człowiek to istota która popełnia błędy, i popełniać je będzie to nie ulegnie zmianie. Ale może wyciągać wnioski z błędów, podążać dalej za celem. Być odważnym elementem, powłoką która ochrania przed upadkami. Wystarczy szczere serce, oraz zdrowy egoizm by dalej iść.

Niektórych sytuacji nie da się przewidzieć, z biegiem czasu myślę, że tak powinno być. Są stare i nowe początki albo sprawy, które chcemy ciągnąć lub po prostu zaprzestać kolejnych działań.
Nie planujmy i nie oczekujmy nic od życia, w tym całym procesie po prostu nie zapominajmy kim jesteśmy i jakie mamy marzenia.

Najczęściej życie komplikuje się gdy przestajemy być sobą,
gubimy się w codzienności, a los robi z nami co chce.
Więc warto zawsze być sobą...