Twórczość, natalia:)

Nie sztuką jest być świadomym swych wad. Sztuką jest wytrwale pracować nad nimi i jednocześnie doskonalić zalety...

W tłoku wiecznych starań,
Głośnych krzyków i wymagań,
Niosę swój krzyż każdego dnia,
Choć często spada nie jedna łza.

Wtedy uciekam do źródła mej nadziei,
Do obsypanej różami alei.
Tam, gdzie Chrystus jest moją siłą.
Tam, gdzie serca jak dzwony biją.

Choć mijam po drodze wiele zła,
Mam wrażenie, że ono tylko gra
I chichocze w ciemnościach, i wabi,
Potem naiwne owce swym mrokiem dławi.

Staram się nawet podczas burzy płynąć,
Brnąć przez świat i z tego słynąć.
W trakcie ulewy szukam schronienia
Pod skrzydłem anioła, chwili wytchnienia.

My wszyscy, których domem ląd,
Czasem błądzimy, płyniemy pod prąd.
Szukamy drogi o Panie! Do Ciebie!
Poślij Swego Ducha, który jest w niebie.

Każdego dnia nowe dzieła tworzymy,
Widzimy bariery, obok nich lecimy,
A kiedy górę napotykamy,
Poddajemy się, dobro zniewalamy.

Wiem, życie jest próbą niełatwą,
To trudna gra z wysoką stawką.
Czasem tylko zatrzymajmy się na chwilę,
Zauważmy miłość, która do serc bije.

Pod Ojca naszego płaszczem ochronnym
I Matki wzrokiem troskliwym, obronnym,
Zauważysz drogowskaz, na którym wyryte:
ŻYCIE W PIŚMIE JEST UKRYTE!

Szumią mroczne wierzby,
Tańczą w wiatru rytmy.
Cienie uciekają,
Szukając spokoju.

Szumią mroczne wierzby,
Aż strach wejrzeć na nie.
Księżyc śpiewa pieśń o
Tajemnicy nocy.

Szumią mroczne wierzby,
Między gwiazdami krzyk.
One z góry patrzą,
Wicher nosi wieści.

Szumią mroczne wierzby,
Pisk starej huśtawki.
I wspomnienia tańczą
W koronach mrocznych wierzb.

Gdyby ludzie przez chwilę zastanowili się nad rozwiązaniem codziennych problemów, zamiast ciągłym zamartwianiem się nad nimi, z pewnością zaoszczędziliby dużo więcej czasu…

Kiedy już brakuje mi sił, jedyne o czym marzę to zatrzymać się choć na chwilę... pośród ulicznego hałasu, krzyków, próśb, wsłuchać się w ciszę... w bicie własnego serca i poczuć tchnienie nowego życia... Na moment zatrzymać czas, zatrzymać siebie... Odnaleźć siłę... nadzieję... które gdzieś we mnie się pogubiły... Uczyć się cierpliwości, wyciszenia, pokory... Staram się przekraczać przeszkody, omijać bariery... staram się żyć w obecności uśmiechu, całą sobą, korzystać z daru jaki otrzymałam... staram się pomagać innym, wspierać, doradzać... staram się...być wytrwałą... Jednak chyba każdy może mieć gorszy dzień, prawda?

Bywa, że w życiu niespodziewanie pojawiają się miłe niespodzianki, jednak kiedy będziemy ich oczekiwać, zabawa się nie uda i odnajdziemy rozczarowanie...