Gdziekolwiek jestem, cokolwiek robię, czuję że jesteś.
I choć czasem coś przysłania mi twoje istnienie,
nie ma dnia, ani godziny bym nie czuł twojej obecności.
Mrocznej i lodowatej obecności zwiastującej ból.
Już nie pamiętam kiedy go nie odczuwałe.
Kiedy byłem naprawdę wolny, kiedy nie było niczego,
czego bym się bał - tak wielce.
Lecz mimo tych wszystkich katuszy, trzymasz mnie przy życiu.
Dostarczasz mi siły i wiary.
Prowadzisz mnie wąską ścieżką pomiędzy światłem i mrokiem.
Dlaczego? Jaki jest powód twojej obecności?
Chcesz mi coś udowodnić, przed czymś mnie ochronić,
coś ukazać?
Jesteś ze mną tak długo.
Dlaczego jeszcze tego nie widzę, dlaczego nie rozumiem?
Pozwól mi dostrzec, podaruj mi spokój i zrozumienie,
a nie będę przeklinał dnia w którym mnie odnalazłaś.