Twórczość, Muszelka 90

Dziwne jest to moje życie.
Ciągle gdzieś biegnę, nie widząc mety...
Często myślę o nim jakby nie miało końca.
Dziwne jest to moje życie.
Tak łatwo znajduję jego sens. Bo nie po to Bóg mnie stworzył abym żyła bez celu?!
Wszytko jest takie codzienne, monotonne, każdy dzień jest taki sam , czasem zaświeci słońce, czasem popada deszcz.
I tak mijają godziny dni lata..
tak mija życie...

Często wracam do przeszłości, bo tak łatwiej...
Co widzę?
Widzę ludzi dla których moja łza była chorobą, którą było trzeba wyleczyć.
Widzę prawdziwych przyjaciół, dzieci dla których słowo przyjaźń było prawdziwym sacrum.
Wtedy nie rozumiałam słowa 'egoizm', a życie było w świetlistych kolorach.

Tak, łatwo wracać do przeszłości....zwłaszcza gdy teraźniejszość ma inna barwę.

Dusza krzyczy, usta milczą.
Czuje jak rozdziera mnie w środku.
Serce moje w dwóch kawałkach po cichutku pęka
Boli.
Sama nie wiem czy to nazywać bólem.
Szukam.
Szukam lekarza, lekarstwa.
Nie znalazłam.
Nie znalazłam nic na miłość...

Noc była cicha. gwiazdy świeciły bardziej niż zwykle. Siedzieliśmy i wsłuchiwaliśmy się w ciszę. Z dala słyszeliśmy jak agresywnie szczekają psy, ale i to było pięknie. Lecz było coś bardziej niesamowitego- Twoje oczy wprawiły mnie w obłęd którego nie potrafiłam w żaden sposób wytłumaczyć. Ten stan trwa już 4 lata.Najcudowniejsze jest to że będzie trwał przez całe życie...

Jako mała dziewczynka szłam w stronę tęczy, wierząc że ją dogonię. Nigdy mi się to nie udało,ale dalej wierzyłam że w końcu mi się uda. Teraz już nie jestem mała dziewczynką, mimo to nadal wierze w rzeczy niemożliwe.

Czego tak po prostu nie pójdziesz za mną z zamkniętymi oczami, by zobaczyć to co najpiękniejsze?