Twórczość, Monrose

Świadomość niemocy , jaka wraca do mnie niemalże każdego wieczoru sprawia,ze jestem sfrustrowana. Odkładanie wielu rzeczy na później doprowadza do tego,że świadomie nie jestem w stanie zmierzyć się z teraźniejszością. Nie zaczniesz dziś, nie zaczniesz nigdy.

-Odchudzanie. Wszystko zależy od Ciebie.

Poraz kolejny obudziłam sie w nocy.Ogarniajacy mnie niepokój rósł z kazda sekunda.
Czekam.
Az znow uderzy mie ten parazlizujacy bol. Blagajac krzyczalam bezdzwiecznie by wreszcie sie to skonczyło.

Podczas kiedy myslalam,ze jestem krolowa sniegu, mniej wiecej na wysokosci srodka klatki piersiowej, niewiarygodne, ale lod zaczał zmnieniac sie w krople wody...

Tylko pierwsza prawdziwa miłość rozpieszcza.
W kolejnych szukamy już tylko jej podobienstwa.

Lezała na łozku w pozycji embrionalnej. Choc nie wypiła ani kropli alkoholu cały swiat wokoł wirował. Wiedziała co było powodem owego zawirowania, ale wiedziała,jezeli rozgrzebie zakazany rozdział , bedzie tylko gorzej.
Lezała i czekała aż okropne uczucie opusci jej ciało, serce, podswiadomosc. Czekała aż osunie sie w nicosc, bo tylko to ostatnimi czasy utrzymywało ja przy życiu. Jednak sen nieznosnie opóźniał swe przyjscie, przedłuzajac każda sekunde w wieczność. Choc miała otwarte oczy ogarniała ja wszechobecna ciemnosc...
Mimo iz nie robiła absolutnie nic fala wspomnien poraz setny tego wieczoru zalała jej serce. Otworzyła usta by krzyknąc z bólu, lecz nie wydobył sie z nich żaden dzwiek. Nie miala juz siły krzyczec, bo nie miała juz nic. Wszytsko odeszło wraz z jego szarymi oczami...
Na ich wspomnienie skuliła się przyciskajac skrzyzowane rece jeszcze mocniej do brzucha.
Ból-jedyny dowod, ze kiedy kolwiek istniało słowo "my".
Czekała aż rozdzierajacy pluca ból minie.A ona znów bedzie mogla normalnie oddychac.
Kiedy ocknela sie ze swojego co wieczornego seansu spoconymi oczyma spojrzala na zegarek wskazywał 01:37.
Naciagnęła kołdre na siebie i obróciła się na drugi bok.
-Wynoś sie z mojego życia-szepneła prawie niesłyszalnie.
Zamknęła oczy. Osunęła się w nicość.

I obiecuje Ci,ze to jeszcze nie koniec. Obiecuje Ci,ze dostaniesz ode mnie jeszcze jedną, ostatnia wiadomosc...
Zaproszenie na mój slub.!
I przypomni CI sie wtedy cały wspólny rok.
Kiedy to ja poswiecałam Ci cala siebie,kazda nawet namniejsza czasteczke. A ty smiałes po tym roku powiedziec ,ze sie wypaliłes.
I bedziesz wspominał kazdy poranek, gdy lezałam obok Twojego boku.
Kazda wspolną namietą noc.
Kazdy spacer po plazy.
Kazdy pocałunek.
I Kazde wypowiedziene slowo kocham.
I chodz ja bede zawsze nosic to słowo kocham w sercu nie to bedzie najgorsze.
Najgorsze bedzie to,ze kiedy bede szła do oltarza ty pomyslisz wtedy: "szkoda,że to nie ja jestem na miejscu pana młodego."

Kolejną sekunde poswiecilam Tobie, przemknęles przez moja glowe ot tak ulotnie. niczym mrugniecie powiek. Wystarczyło,zebym przez ten moment poczuła w sercu tysiac bolesnych kawałkow szkła.

Nie chciała wiecej juz próbowac,
Cierpiała.
Bo on po prostu nie chcial juz jej kochac.

Bo w zyciu panuje jedna wazna zasada. Nie wazne ile razy sie przewrocisz, wazne ile razy bedziesz w stanie sie podniesc.

"Serce umiera powolną smiercia. Gubi złudzenia jak drzewo liscie aż wreszcie nie pozostanie ani jedno. Brak zludzen. Pozostaje puste." -Wyznania gejszy.

Stała w oknie w srodku nocy obwinieta jedynie firanką. Odpalajac papierosa usmiechneła sie, przeciez to On nauczył ja palic. W około panowała bolesna cisza. Wpatrujac sie w dal ,wsłuchiwała sie w żar palonego papierosa.