Twórczość, M.Lou

Wszyscy grają w grę. Ja również. Tylko, że moja gra nie dotyczy życia, śmierci czy lepszego jutra. Ja walczę o uczucie. O uczucie którego nigdy nie zdobędę, bo ON - jeden z głównych graczy się wyłamał. Już nic nie będzie tak samo. Moje życie, moja gra upadła. Pionki rozsypały się po planszy. Umieram z tęsknoty, a on bawi się w najlepsze. To wszystko nic nie znaczyło. Ale będzie żałował. Będzie a wtedy ja... ja będę już niedostępna. Niedostępna dla niego. Wiem, gadam bez sensu jednak ty mądry człowieku, musisz mnie zrozumieć: daj mi spokój, pozostaw mnie z moim cierpieniem. Zżera mnie złość, ból i tęsknota za tym co utraciłam. Umieram, rozumiesz? Umieram! Błagam cię, daj mi spokój, nie czepiaj się mojego wyglądu, charakteru i babskiej słabości - moich łez. O nic już więcej nie poproszę...

Życie byłoby wspaniałe gdyby nie wszystkie wzloty i upadki, te duże i te małe. Życie bez miłości i nienawiści byłoby jak stos wysuszonych jesiennych liści. Więc nie martw się cudzymi sprawami, walcz, rób co kochasz i żyj chwilami.

I kolejny raz samotnie zajmuję miejsce przy bramie czasu. Bez strażnika, który posiada w sobie potęgę, a także siłę, której mi brakuje. Kiedyś jednak na pewno ponownie się spotkamy by chronić się wzajemnie.

I wołają mnie te minione dni o których większość zapomina. I wołają nieskończenie zataczając kręgi nad moimi myślami. I wołają tworząc senne mary, które wprowadzają w stan nałogu... Lecz, czy powinnam się ugiąć przed tym czego już nie ma?

Mam swój własny sposób wyrażania myśli. Bo moje myśli nie płyną równolegle do Waszych. Różnią się pod każdym względem. I to jest coś co wyróżnia mnie spośród innych. Zresztą nie tylko mnie. Bo ostatecznie każdy człowiek ma inne marzenia.

Byłeś i nagle Cię nie ma.
Zniknąłeś jak mgła.
Jak bańka mydlana pękłeś
rozpadając się na drobne części.
A na Twoje miejsce wstąpił ktoś inny.
Wielki, Potężny, Wszechmogący.
A przy tym tak kochający,
Delikatny i wyrozumiały.
Moja jedyna, prawdziwa Miłość.
Moja nadzieja, moje wytchnienie.
On – mój Bóg.

Moim jedynym marzeniem jest choć raz być mniej naiwną. Ale cóż... Żadnej kobiety z naiwności się nie wyleczy.

Boże, dziękuję Ci za dzień,
Za to, że żyję,
Że nic nikomu złego się nie stało,
Za mamę i tatę,
Za siostrę i brata,
Za to, że w końcu mam go.

Spojrzałam mu w oczy i zobaczyłam w nich to wszystko co będzie nas czekało: ból, cierpienie i miłość.