Wejdź kochanie
Pozwól zrozumieć
Wymaż swą przeszłość
Odkryj siebie
Pokaż
Mojej duszy
Pragnącej Twojej
Wszechswiat możliwości
Zachowaj siebie
Wszystko od Ciebie
I z Tobą
Rozwinięciem nieskończoności

Ulotna myśl
Wystarczy lepiej
Pomyśl i idź
Stąpaj pewniej
Kochaj i strać
Kamienny plon
Przestań wciąż łkać
Radosnych kwiatów woń
Poczuj choć raz
Przepastny strach
Błękitną toń
Własnego dzieła
Kto się spodziewa
Że umysł wolny
Grzebać szczęście potrafi
Taki jest los
Gdy do duszy na wskroś
Piękno przybija.

Co czujesz
Gdy myślisz o szczytach wysokich
O łąkach zlocistych od zboża
Wnet w dolinie pewnej zboczysz
I wejdziesz na bezdroża
Nie będzie już łąk i góry bezzmiernej
Lecz chciwość przeleje czarę
Goryczy bezimiennej

Cieszcie się dziatki z dni swej wolności.
Życie maluczkich bowiem wolne jest od trosk i problemów wobec życia tych Wielkich.