Twórczość, Metatron

Spoglądasz na jego twarz i widzisz ten plastikowy uśmiech, podklejony tanizną pochlebstw. Już wiesz, że pomimo czerwonego dywanu słów słanego Tobie dzień w dzień gdy tylko patrzysz za plecami ma dyskretnie przygotowany nóż. Wystarczy się odwrócić aby uroczy tetrzyk jaki wzajemnie odgrywamy zamienił się w prawdziwe życie, gdzie pojęcie zasad właściwie nie istnieje.

Jedyne co jest w stanie przetrwać wieczność to czas. Wchłania rzeczywistość i idzie dalej w rytm tik tak.

och... jakaż to tam smutna twarz,

oczy zworkowane od ciężaru dnia
i bruzdy wyorane przez przeszłości czas,

poliki zapadnięte - to je wgniata strach
a włosy zmierzwione - tak dotkliwie przez wiatr,

czyj to obraz widze tam?
rozsiewca zgrozy jest dziś posród nas

achh... toż to przecież w tafli wody odbity... czysty ja

Życie w samotności nigdy nie bedzie pełnym życiem. Możesz udawać, ale za tą maską wciąż pozostaną niezasklepione rany. I co najgorsze... nikt się o tym nawet nie dowie.

Kłamstwem może posłużyć się każdy. Ale to forma przekazu stanowi o jego wartości. Nie sztuką jest po prostu kłamać. Cały kunszt polega na tym aby tak ukręcić bata, by wyglądał jak wata cukrowa.

Jeśli będziesz tylko wiecznie czekał na lepsze, to w końcu wszystko wokół stanie się gorsze.

Niektórym strasznie ciąży ich niewiedza. Nieustannie poszukują, starają się dociec, zaciekle dążą - ta bezgraniczna ciekawość... Nawet nie zdają sobie sprawy jak bardzo potrafi boleć właśnie to, że wiemy... że wiemy za dużo. Zapominają o tym, że poznanie może okazać się mieczem obosiecznym.

Stali tam pośrodku w strugach deszczu napotykając się co chwila na siebie szukającymi spojrzeniami. Oboje wiedzieli czego one poszukują, ale pomimo wzniosłych wyobrażeń on już odczuwał niepohamowany smutek. Nie dlatego, że zaczęła się oddalać w pogoni za autobusem. On wiedział, że to ostatni raz kiedy ją ujrzy, że nigdy nie będzie jego... choćby nie wiadomo jak donośnym tonem niósł sie jego krzyk to dla niej pozostał by on niesłyszalny... Zdążyła na autobus. Wsiadła. I... pojechała w nieznane. A on tam został sam ogarnięty swoją trwogą...

W chwilach dzieciństwa nasze uczucia są tak prawdziwe. Jeszcze nieskalani "brudem świata" potrafimy być tak po prostu... szczerzy. Ale z czasem dorastamy, a z "kokonu przeszłości" wylęga się drapieżny i podstępny insekt.