Twórczość, Memento

Młodą Pannę widziałem we mgłę owianą,
Niepokój poczułem i woń herbacianą,
Bursztynem jej oczu tak omotany,
Dłoń wplotłem we włosów jej kasztany,
Serca szybsze bicie to chyba znak,
Że chce poczuć karmelowy ust jej smak,
I jakby grom nagle jasny uderzył,
Sam diabeł by w to nie uwierzył,
Że tylko jawą senną byłaś,
Nostalgię mą obudziłaś

-I znów, wychodząc z domu, składam w depozycie uczucia i emocje. Świat jest brutalny, a rzeczy najważniejsze trzeba chronić.
-To prawda, ale wyobrażasz sobie dzieła Leonarda da Vinci w sejfie? Nikt nie poznał by ich piękna i wartości.

-Wiesz, mam wyrzuty sumienia.
- A czym one dla Ciebie są?
- Wydaje mi się, że resztkami godności, którą opluwam każdego dnia.

Chodzę ulicami swego miasta
Nad moją głową lampa zgasła
I wszystkie inne wokół też
Co się stało?
Co mi jest?
Wiem to sen

W cichym tańcu płomyków świec,
Palcami po Twym ciele biec.
By móc smutkom w końcu rzec,
Idzcie stąd, idzcie precz
W ksiezycową, smutną noc,
Poczuć Twej milości moc
I wiem, że dziś się to nie stanie
To nie dla mnie czas na kochanie

To był mój idealny dzień. Co z tego, że się nie wydarzył i nigdy nie będzie miał miejsca. Jest mój.